80 د جاد په علاقه کښې: په جِلعاد کښې رامات، محنايم،
چې هغه يې وليدلې، نو وې فرمائيل، ”دا د خُدائ پاک لښکر دے.“ نو په هغه ځائ يې محنايم نوم کېښودو.
داؤد د محنايم ښار ته په هغه وخت رسېدلے وو چې څۀ وخت ابىسلوم او بنى اِسرائيليان د اُردن سيند نه پورې وتلى وُو.
کله چې داؤد محنايم ته ورسېدو، نو هغه د ناحس د زوئ سوبى سره مِلاو شو، چې هغه په ربه ښار کښې د عمون د قبيلې وو، د عمىاېل زوئ مکير سره چې د لودبار وو او د جِلعاد د قبيلې د برزلى سره هم مِلاو شو، برزلى د راجليم وو.
برزلى ډېر بوډا سړے وو چې د اتياو کالو وو. هغه ډېر مالداره وو او کله چې بادشاه په محنايم کښې اوسېدو نو برزلى به خوراک ورلېږلو.
په دې دوران کښې اليشع پېغمبر د پېغمبرانو د قبيلې يو کس راوغوښتو او هغۀ ته يې وفرمائيل، ”ملا وتړه او راماتجِلعاد ته لاړ شه. د زيتُونو د تېلو دا لوښے ځان سره يوسه،
رامات او عانيم چې د څرن زمکې ورسره وې.
قديمات او مفعت چې د څرن زمکې ورسره وې.
حسبون او يعزير چې د څرن زمکې ورسره وې.