Mbak pagi di aghiau aghi rerayau Paska ka lasung, Yesus la keruan, bansau masauNyau la sampai Diau ninggalka deniau ini njenguak Bapa'Au. Yesus la nyayangi anak-buaHau, mangku Diau maju nyayangi ughangtu enggut pengabisanNyau.
La udim Aku pegi ke situ ngan nyediauka bada batan endak kamu, Aku ka ngulang agi, mangku mbatak kamu ke badaKu, supayau di manau badaKu, di situ pulau bada kamu.
Bak, Aku endak, supayau jemau diau Dighi enjuakka ngan Aku adau guak Aku di badaKu, mangku ughangtu nginak keagungan diau la Dighi enjuakka ngan Aku, karnau Dighi la nyayangi Aku antak ka deniau adau.
Adau semecam agi diau mbuat kami beterimau-kasia ngan Allah. Masau kami ngiciakka ngan kamu ceritau jak di Allah, kamu ndengagh ngan nerimau ceritautu, ukan luak kici'an manusiau, tapitu luak ceritau jak di Allah. La nyela nian katau Allah. Diautu dang bekerjau dalam ati kamu diau percayau.
La udim itu kitau diau gi idup masau itu ka dinayiakka ke aban serempak ngan ughangtu endak betemu ngan Tuhan di awang-awang. Mangku kitau ka maju guak Tuhan selelamaunyau.
Mangku aku ndengagh suarau jak di sergau ngiciak, “Tuliskala! Mulai mbak kini riangla jemau mati diau mati la percayau ngan Tuhan.” “Nyela!” Katau Rua Allah, “Mangku ughangtu pacak gheghadu jak di kerjaunyau diau ngeriakatu, karnau asil kerjau ughangtu ka maju ngikut ughangtu.”