Kamu mesti luak anak-bua diau nunggu tuanau baliak jak di tandang, mangku amun diau baliak ngan nggagur duaghau, cecepat dibukakkanyau batan endak diau.
Cengki nidau! Tapitu kamu ka bekatau, ‘Tepiakkala makanan batan endak aku. Surumla baju diau beresia, nepi'i aku, penarau aku makan. La udim itu kabatu makan.’
Luak itula diau ditulis dalam Injil, “Setu diau nidau kekela dikinak ngan didengagh manusiau, ngan nidau pulau kekela dirupuakka manusiau, titu disediauka Allah batan endak jemau diau nyayangiNyau.”
Karnau itu, kantin-kantinku diau kusayangi, penarau nantika gegalaunyautu, beusahala nian, supayau kamu idup beresia ngan nidau becacat di adapan Allah ngan maju idup damai ngan Allah.
Mangku aku ndengagh suarau jak di sergau ngiciak, “Tuliskala! Mulai mbak kini riangla jemau mati diau mati la percayau ngan Tuhan.” “Nyela!” Katau Rua Allah, “Mangku ughangtu pacak gheghadu jak di kerjaunyau diau ngeriakatu, karnau asil kerjau ughangtu ka maju ngikut ughangtu.”
“Kina'ila, aku datang luak pemaling. Riangla jemau diau maju siagau ngan maju meratika kain bajuau, mangku jangan bejalan telanjang ngan nidau maluan di mukau jemau.”
Karnau Anak Bebiri diau adau di tetengaan kerusi rajautu ka nyayia ughangtu ngan mbata'i ughangtu ke matau-ayiak diau ngenjuakka idup. Mangku Allah ka ngusu'i ayiak matau jak di matau ughangtu.”