Pirman itu la njadi manusiau diau iluak nian ngan kitau. Di Diau kitau nginak diau benagh ceritau Allah. Diau mendam ngan kitau. Kitau la nginak keagunganNyau, keagungan diau dienjuakka ngan Diau, karnau Diautu Anak Bapak diau sughang itula.
Anyautu amun Aku ngerjaukanyau, percayaula ngan kerjauKu, empuak kapu dighi nidau percayau ngan Aku. Mangku kapu dighi keruan ngan ngerti, bansau Bapak adau di dalam Aku, Aku di dalam BapakKu.”
Bak, Aku mintak, supayau gegalau ughangtu njadi seghundak, luak Dighi seghundak ngan Aku, Aku seghundak ngan Dighi. Aku endak ughangtu seghundak ngan kitau, mangku deniau percayau, bansau Dighi ngajung Aku.
Karnau asal kitau jak di Allah, kitau nidau bulia nganggap sipat Allah semegi ngan patung diau dibuat jak di emas, pirak ngan batu, diau dibuat ngan kepandaian manusiau.
Agung nianan resiau agamau kitau, Diau ngancakka diriAu ngan rupau manusiau, dibenaghka Rua Allah, dikinak malaikat-malaikat, dikiciakka ngan bangsau-bangsau diau nidau keruan Allah, dipercayaui di gegalau deniau, diangkat ke sergau bada diau agung.
Kitau keruan, bansau Anak Allah la datang ngan ngenjuakka pengertian ngan kitau, mangku kitau ngeruani Allah diau benagh. Kitau idup seghundak ngan Allah diau benagh ngan idup seghundak ngan Ana'Au Yesus Keristus. Diautu Allah diau benagh ngan ngenjuakka idup sejati selelamaunyau.