Enfin apareiguè i Vounge, d'enterin qu'èron à taulo; e ié reprouchè soun incredulita emai sa dureta de cor, dóumaci avien pas creigu aquéli que l'avien vist ressuscita.
Mai éu, se revirant e alucant si disciple, remouchinè Pèire, en disènt: Retiro-te de iéu, Satan, car as lou goust noun di causo de Diéu, mai d'aquéli dis ome.
Mai éli entendien niéu à-n-aquelo paraulo, e tant èro amagado pèr éli que noun la coumprenien; meme qu'avien cregnènço de lou questiouna sus acò-d'aqui.
D'aquéli causo, li disciple se n'avisèron pas bèn d'en-proumié; mai, quouro Jèsu fuguè intra dins sa glòri, se remembrèron alor qu'èron estado escricho à prepaus d'éu, e que se i'èron facho aquéli causo.
Coumprenguè Jèsu que voulien lou questiouna, e ié venguè: Vous demandas entre vautre dequ'ai vougu dire pèr eiçò: Encaro un pau, e me veirés plus; e tourna-mai encaro un pau, e me veirés.
A-n-aquéu moumen, arribèron si disciple, e s'estounavon que parlèsse em'uno femo. Res dins acò ié diguè: Que demandavias? nimai: Perqué parlavias em'elo?