34 Aussant pièi lis uei vers lou cèu, sous-pirè e ié diguè: Epliplietha, qu'acò vòu dire: Duerbe-te.
Jèsu aguè pieta d'éu, alounguè la man, e 'n lou toucant, ié diguè: Lou vole, siegues net.
E à l'ouro nouvenco, Jèsu faguè 'n grand crid, disènt: Eloi, Eloi, lamma sabacthani? Qu'acò vòu dire: Moun Diéu, moun Diéu, perqué m'avès abandouna?
E ié prenènt la man, ié fai: Talitha cumi, ço que vòu dire: Chatouno, te lou coumande, lèvo-te.
Jèsu, prenènt li cinq pan e li dous pèis, en alucant vers lou cèu, li benesiguè; pecè pièi li pan e li dounè à si disciple pèr que li pourgiguèsson au pople; partejè tambèn li dous pèis entre tóuti.
E quatecant duberto fuguèron sis auriho e sa lengo sedesnousè, que parlavo courrentamen.
Mai Jèsu, en gemissènt dintre éu, diguè: Dequé vèn, aquelo raço, demanda 'n signe? Veramen vous lou dise, pèr aquelo raço d'aqui, de signe n'i'aura ges.
E Jèsu ié diguè: Vegues-ié, ta fe t'a sauva.
Estènt arriba proche, tre vèire la vilo, plourè sus elo, disènt:
Em'acò s'avancè e touquè lou brancan. Li pourtaire s'aplantèron. Alor diguè: Jouvènt, te lou coumande, lèvo-te.
Jèsu, de la vèire que plouravo, de vèire li Judiéu vengu 'm'elo que plouravon peréu, ferniguè dins soun esperit, e se treboulè.
E Jèsu plourè.
Adounc Jèsu, tourna-mai fernissènt dins soun dintre, venguè au toumbèu. Èro uno baumo, e i'avien bouta 'no pèiro pèr davans.
Garèron dounc la pèiro. E Jèsu, aussant amoundaut lis uei, diguè: Paire, gràci te rènde, que m'as escouta.
Dicho aquéli paraulo, éu d'uno voues forto cridè: Lazàri, vène deforo.
Ansin parlè Jèsu. Aussant pièi lis uei de-vers lou cèu, diguè: Paire, es vengudo l'ouro; glourifico toun Fiéu, pèr que toun Fiéu te glourifique,