25 Tant-lèu saupre qu'èro aqui, uno femo intrè, que sa chato èro agarrido de l'esperit orre, e toumbè à si pèd.
E veici qu'uno femo cananenco, vengudo d'aquéli païs, ié cridè: Agués pieta de iéu, Segnour, Fiéu de Dàvi! ma chato es afrousamen secutado pèr lou demòni.
Pamens, un ladre s'avancè d'éu, lou pregant; e d'ageinouioun ié diguè: Se voulès, poudès me rèndre net.
Mai la femo, cregnènto e tremoulanto, que sabié ço que s'èro passa dintre elo, venguè toumba au sòu davans éu e ié diguè touto la verita.
Estènt parti d'aqui, s'enanè sus li counfigno de Tir e de Sidoun: intrè dins un oustau e voulié que res lou sachèsse, mai pousquè pas s'escoundre.
Èro uno pagano, Siro-Feniciano de nacioun. Em'acò lou pregavo de foro-bandi lou demòni dóu cors de sa chato.
E toumbè d'aboucoun i pèd de Jèsu, fasènt soun gramaci. Or, aquéu-d'aqui èro Samaritan.