9 E ié demandè: Coume te dison? Éu respoundeguè: Me dison Legioun pèr-ço-que sian bravamen.
Em' acò s'envai e pren à sa coumpagno sèt àutris esperit mai marrit qu'éu; e i'intrant fan aqui sa démouranço: e lou darrier estamen d'aquel ome devèn pièje que lou proumié. Ansin sara pèr aquelo generacioun marridasso.
Te creses que noun pode prega moun Paire, e qu'éu noun me mandarié subran mai de douge legioun d'Ange?
E lou suplicavo tant-e-pièi-mai de pas l'embandi foro dóu païs.
Vènon dounc vers Jèsu, e l'ome qu'èro esta sagagna pèr lou demòni, lou veson d'assetoun, qu'es vesti e qu'a mai soun bon sèn; em'acò prenguèron pòu.
Car Jèsu ié disié: Esperit orre, sorte d'aquel ome.
Jèsu ié demandè: Toun noum coume es? Eu diguè: Legioun. Car n'èro intra que-noun-sai de demòni dins éu.