15 Vènon dounc vers Jèsu, e l'ome qu'èro esta sagagna pèr lou demòni, lou veson d'assetoun, qu'es vesti e qu'a mai soun bon sèn; em'acò prenguèron pòu.
Coume pòu quaucun intra dins l'oustau dóu fort e piha tóuti sis eisino, s' a pas siuen proumié d'estaca lou fort? après, pourra 'nsin ié piha soun oustau.
Alor s'espandiguè sa renoumado dins touto la Sirìo, e ié presentèron tóuti li doulènt, qu'avien arrapa divèrsi malautié e marrit mau, lis endemounia, li luna, li paralisa; em'acò li gariguè.
Car souvènti-fes i'avien bouta lis enfèrri e 'mé de cadeno l'avien estaca, mai éu avié fa peta li cadeno e mes lis enfèrri en póutiho; basto, degun lou poudié doumta.
E quand Jèsu aguè davala en terro, ié courreguè au rescontre un ome qu'èro endemounia dempièi que-noun-sai de tèms. D'abihage n'èro nus, e noun es dins un oustau que restavo, mai dins li toumbèu.