Quand junas, fagués pas li triste coume lis ipoucrito: prenon uno figuro estirado pèr faire vèire au mounde que junon. Veramen vous lou dise, an reçaupu sa recoumpènso.
Adounc quouro fas l'óumorno, lou fagues pas troumpeta davans tu, coume lis ipoucrito fan dins li sinagogo e dins li carriero, en visto d'èstre ounoura dis ome. Veramen vous lou dise, au reçaupu sa recoumpènso.
Tambèn quand pregas, fugués pas coume lis ipoucrito qu'amon de prega, en se tenènt dre dins li sinagogo emai i cantoun di plaço de ciéuta, pèr èstre vist dóu mounde. Veramen vous lou dise, an reçaupu sa recoumpènso.
Ié respoundeguè Jèsu: Veramen vous lou dise, degun quitara, pèr iéu e pèr l'Evangèli, soun oustau, o si fraire, o si sorre, o soun paire, o sa maire, o sis enfant, o si terro,
Mai se quaucun escandalisavo un d'aquéli pichounet que creson en iéu, miés vaudrié pèr éu que ié boutèsson autour dóu còu uno pèiro mouniero e lou cabussèsson à la mar.
Despièi lou sang d'Abèl enjusquo au sang de Zacarìo, que periguè entre t'autar e lou tèmple. O, vous lou dise, se n'en demandara comte à-n-aquesto generacioun.
Es pas de tóuti vautre que dise acò. Iéu sabe aquéli qu'ai chausi; mai fau que l'Escrituro se coumpligue: Aquéu que manjo de pan emé iéu levara contro iéu soun taioun.
Aguènt di aquéli causo, Jèsu fuguè treboula dins soun esperit; escudelè touto sa pensado, e diguè: Veramen, veramen vous lou dise, l'un de vautre me trahira.
Veramen, veramen te lou dise, dins lou tèms qu'ères jouinet, te cenchaves tu-meme e te gandissiés ounte vouliés; mai quouro te saras fa vièi, estendras ti man e un autre te cenchara, e te menara ounte noun voudras.
Veramen, veramen vous lou dise, noun pòu lou Fiéu faire quicon d'esperéu, senoun ço que vèi faire au Paire; car tout ço que lou Paire fai, lou Fiéu tambèn lou fai coume éu.
Adounc Jèsu ié respoundeguè: Veramen, veramen vous lou dise, es pas Mouïse que vous baiè lou pan dóu cèu; mai es moun Paire que vous baio lou pan dóu cèu verai.