32 Se disèn: «Dis ome,» avèn à nous avisa dóu pople. Tóuti, en efèt, regardavon Jan dóu bon coume un proufèto.
Mai dequé sias ana vèire? un proufèto? O, vous lou dise, e bèn mai qu'un proufèto!
Avié 'nvejo de lou faire mouri; mai aguè pòu dóu pople que tenié Jan pèr un proufèto.
Em' acò cercavon de l'aganta; mai aguèron pòu dóu pople, que lou reg rdavo, dóumaci, coume un proufèto.
Mai aquésti se pensavon e venien: Se respoundèn: «Dóu cèu,» nous dira: Coume vai alor qu'avès pas creigu en éu?
Adounc respoundeguèron à Jèsu: Sabèn pas. E Jèsu ié rebriquè: Nimai iéu vous dise pas pèr que poudé fau aquéli causo.
Em'acò cercavon de l'aganta, mai aguèron pòu dóu pople; venien de coumprene, dóumaci, qu' ro es'ado dicho pèr éli aquelo parabolo. E l'aguènt leissa, s'enanèron.
Car Erode cregnié Jan, sachènt proun qu'èro un juste, un sant, e lou gardavo; fasié forço causo sus soun counsèu, e l'escoutavo voulountié.
E cercavon, li Prince di prèire e lis Escribo, de ié bouta l'arpo dessus quatecant; mai aguèron pòu dóu pople. Avien, dóumaci, coumprés qu'èro contro éli qu'avié di aquelo parabolo.
Em'acò cercavon, li Prince di Prèire e lis Escribo, coume farien mouri Jèsu; mai avien pòu dóu pople.
Em'acò venguè forço mounde lou trouva, e disien: Jan, éu, n'a ges fa de miracle;