30 Or, èro au lié la sogro de Simoun, qu'avié la fèbre; e tout-d'un-tèms ié parlèron d'elo.
Jèsu, estènt pièi vengu à l'oustau de Pèire, veguè sa sogro qu' èro au lié emé la fèbre.
Tre sourti de la sinagogo, venguèron à l'oustau de Simoun e d'Andriéu, emé Jaque e Jan.
Jèsu s'aprouchè, ié prenguè la man e la faguè leva. Tant-lèu la fèbre la quitè, em'acò li servié.
E lou suplicavo tant-e-pièi-mai, disènt: Ma chato es à l'artimo; venès, impausas-ié li man, pèr que garigue e que visque.
Si sorre dounc mandèron dire à Jèsu: Segnour, aquéu qu'amas, vès, es malaut.