22 E restavon espanta de sa dóutrino: lis ensignavo, dóumaci, coume aguènt tout poudé, e noun à la modo dis Escribo.
Em' acò venguè dins soun païs: e i'ensignavo li gènt à la sinagogo, que n'èron tóuti espanta e disien: Mai d'ounte tiro aquelo sapiènci e aquéli miracle?
Or i'avié dins sa sinagogo d'éli un ome agarri de l'esperit orre que ié cridè:
Istavon tóuti atupi, aquéli que l'entendien, davans sa sagesso e si responso.
Iéu vous dounarai uno bouco e 'no sapiènci que ié pourran pas teni contro, ni ié contro-dire, tóuti vòstis aversàri.
E n'èron espanta de sa dóutrino, dóumaci parlavo em'autourita.
Li gàrdi respoundeguèron: Jamai ome a parla coume aquel ome.