غزل غزلها 2:14 - Persian Old Version14 ای کبوتر من که در شکافهای صخره و درستر سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان زیرا که آواز تو لذیذو چهره ات خوشنما است. Faic an caibideilهزارۀ نو14 ای کبوتر من، که در شکافهای صخره و جایهای مخفی تختهسنگهایی، چهرۀ خود را بر من بنما، و آوازت را به من بشنوان، زیرا که آوازت شیرین است، و چهرهات دلربا! Faic an caibideilکتاب مقدس، ترجمۀ معاصر14 ای کبوتر من که در شکاف صخرهها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبایت را ببینم. Faic an caibideilمژده برای عصر جدید14 ای کبوتر من که در شکاف صخرهها و در پشت سنگها پنهان شدهای، بگذار که روی تو را ببینم و صدایت را بشنوم، زیرا صدایت سحرانگیز و روی تو قشنگ است. Faic an caibideilمژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳14 ای کبوتر من که در شکاف صخرهها و در پشت سنگها پنهان شدهای، بگذار که روی تو را ببینم و صدای تو را بشنوم، زیرا صدایت شیرین و چهرهٔ تو دلربا است. Faic an caibideilکتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده14 ای کبوتر من، که در شکافهای صخره و در پوشش سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان، زیرا که صدای تو لذیذ و چهرهات خوشنما است. Faic an caibideil |