مکاشفه 18:7 - Persian Old Version7 به اندازهای که خویشتن را تمجید کرد و عیاشی نمود، به آنقدرعذاب و ماتم بدو دهید، زیرا که در دل خودمی گوید: به مقام ملکه نشستهام و بیوه نیستم وماتم هرگز نخواهم دید. Faic an caibideilهزارۀ نو7 به او همان اندازه عذاب و اندوه دهید که او جلال و شکوه به خود میداد. زیرا که در دل به خود میبالد که، ”من چنان مینشینم که ملکهای مینشیند. بیوه نیستم و هرگز به ماتم نخواهم نشست.“ Faic an caibideilکتاب مقدس، ترجمۀ معاصر7 تا حال زندگیاش غرق در تجمل و خوشگذرانی بوده است؛ از این پس آن را با شکنجه و عذاب لبریز کنید. میگوید: ”من بیوهٔ بینوا نیستم؛ من ملکهٔ این تاج و تخت میباشم؛ هرگز رنگ غم و اندوه را نخواهم دید.“ Faic an caibideilمژده برای عصر جدید7 او را به همان اندازه كه به جلال و تجمّل خویش فخر میکرد، غم و عذاب دهید. چون او در دل خود میگوید: 'من مثل ملكه بر تخت خود نشستهام! من دیگر بیوه نیستم و غم را هرگز نخواهم دید.' Faic an caibideilمژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳7 او را به همان اندازه که به جلال و تجمّل خویش فخر میکرد، غم و عذاب دهید. چون او در دل خود میگوید: 'من مثل ملکه بر تخت خود نشستهام! من دیگر بیوه نیستم و غم را هرگز نخواهم دید.' Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان بندری7 کَدی که بِی خوش جلال ایدا و توو تجمل زندگی ایکه همو کَد عذاب و شیونِش هادِین. به چه که توو دل خو اَگِت: ”مِه مثه یه ملکه اَنینگُم، مِه بیوه نَهُم و هیچِوَه زاری ناکنُم.“ Faic an caibideil |