مزامیر 32:4 - Persian Old Version

⁴ چونکه دست تو روز و شب بر من سنگین میبود. رطوبتم به خشکی تابستان مبدل گردید، سلاه.

هزارۀ نو

⁴ زیرا دست تو روز و شب بر من سنگینی می‌کرد؛ طراوتم به تمامی از میان رفته بود، بسان رطوبت در گرمای تابستان. سِلاه

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ تو، ای خداوند، شب و روز مرا تنبیه می‌کنی، به طوری که طراوت و شادابی خود را مانند بخار آب در گرمای تابستان از دست می‌دهم.

مژده برای عصر جدید

⁴ خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه می‌کردی. قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم، همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ خداوندا، تو روز و شب، مرا تنبیه می‌کردی. نیروی من کاملاً به تحلیل می‌رفت، همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ چونکه دست تو روز و شب بر من سنگین می‌بود. رطوبتم به خشکی تابستان تبدیل گردید، سلاه.

مزامیر 32:4 Iomraidhean Croise

ایّوب 16:21

و آیا برای انسان نزدخدا محاجه میکند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود مینماید؟

ایّوب 30:30

پوست من سیاه گشته، از من میریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

ایّوب 33:7

اینک هیبت من تو را نخواهدترسانید، و وقار من بر تو سنگین نخواهد شد.

مزامیر 22:15

قوت من مثل سفال خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. و مرا به خاک موت نهادهای.

سوگنامه 4:8

اما صورت ایشان از سیاهی سیاهتر شده است که در کوچهها شناخته نمی شوند. پوست ایشان به استخوانهایشان چسبیده و خشک شده، مثل چوب گردیده است.

سوگنامه 5:10

پوست ما بهسبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

روت 1:13

آیا تا بالغ شدن ایشان صبر خواهیدکرد، و بهخاطر ایشان، خود را از شوهر گرفتن محروم خواهید داشت؟ نیای دخترانم زیرا که جانم برای شما بسیار تلخ شده است چونکه دست خداوند بر من دراز شده است.»

۱سموئیل 5:11

پس فرستاده، جیمع سروران فلسطینیان را جمع کرده، گفتند: «تابوت خدای اسرائیل را روانه کنید تا بهجای خودبرگردد و ما را و قوم ما را نکشد زیرا که در تمام شهر هنگامه مهلک بود، و دست خدا در آنجابسیار سنگین شده بود.

۱سموئیل 5:9

و واقع شد بعد از نقل کردن آن که دست خداوند بر آن شهر به اضطراب بسیارعظیمی دراز شده، مردمان شهر را از خرد و بزرگ مبتلا ساخته، خراجها بر ایشان منتفخ شد.

۱سموئیل 6:9

ونظر کنید اگر به راه سرحد خود به سوی بیت شمس برود، بدانید اوست که این بلای عظیم را بر ما وارد گردانیده است، و اگرنه، پس خواهیددانست که دست او ما را لمس نکرده است، بلکه آنچه بر ما واقع شده است، اتفاقی است.»