مزامیر 143:6 - Persian Old Version

⁶ دستهای خود را بسوی تو دراز میکنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است، سلاه.

هزارۀ نو

⁶ دستهای خود را به سوی تو دراز می‌کنم، جان من همچون زمین خشک، تشنۀ توست. سِلاه

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ دستهای خود را به سوی تو دراز می‌کنم. جان من همچون زمین خشک، تشنه و طالب توست!

مژده برای عصر جدید

⁶ دستهای خود را برای دعا به درگاه تو بلند می‌کنم. مانند زمین خشکی که تشنهٔ آب است، همچنان جان من تشنهٔ توست.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ دست‌های خود را برای دعا به درگاه تو بلند می‌کنم؛ جان من همچون زمین خشک، تشنهٔ تو است.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ دست‌های خود را به سوی تو دراز می‌کنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است، سلاه.

مزامیر 143:6 Iomraidhean Croise

ایّوب 11:13

اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

ایّوب 7:2

مثل غلام که برای سایه اشتیاق دارد، و مزدوری که منتظر مزد خویش است،

مزامیر 42:3

اشکهایم روز و شب نان من میبود، چون تمامی روز مرا میگفتند: «خدای تو کجاست؟»

مزامیر 44:20

نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

مزامیر 63:1

ای خدا، تو خدای من هستی. در سحرتو را خواهم طلبید. جان من تشنه تواست و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بیآب.

مزامیر 84:2

جان من مشتاق بلکه کاهیده شده است برای صحنهای خداوند. دلم وجسدم برای خدای حی صیحه میزند.

مزامیر 88:10

آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهندگفت؟ سلاه.

مزامیر 88:9

چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزدتو فریاد کردهام تمامی روز. دستهای خود را به تودراز کردهام.

خروج 9:29

موسی به وی گفت: «چون از شهر بیرون روم، دستهای خود را نزد خداوند خواهم افراشت، تارعدها موقوف شود، و تگرگ دیگر نیاید، تا بدانی جهان از آن خداوند است.

اِشعیا 35:7

و سراب به برکه و مکان های خشک به چشمه های آب مبدل خواهد گردید. در مسکنی که شغالها میخوابندعلف و بوریا و نی خواهد بود.

یوحنا 7:37

و در روز آخر که روز بزرگ عید بود، عیسی ایستاده، ندا کرد و گفت: «هرکه تشنه باشدنزد من آید و بنوشد.