اعداد 4:20 - Persian Old Version

²⁰ و اما ایشان بجهت دیدن قدس لحظهای هم داخل نشوند، مبادا بمیرند.»

هزارۀ نو

²⁰ اما قُهاتیان حتی لحظه‌ای نیز برای نظر کردن بر اسباب مقدّس، بدان‌جا درنیایند مبادا بمیرند!»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁰ در غیر این صورت، ایشان نباید هرگز حتی برای یک لحظه داخل قدس بشوند، مبادا به اشیاء مقدّس آنجا نگاه کرده بمیرند.»

مژده برای عصر جدید

²⁰ امّا اگر آنها، حتّی برای یک لحظه هم به داخل خیمه بروند و به چیزهای مقدّس نگاه کنند، خواهند مرد.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁰ آن‌ها حتّی برای لحظه‌ای به‌جهت دیدن وسائل مقدّس، داخل خیمه نشوند، مبادا هلاک گردند.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁰ و اما ايشان به جهت ديدن اسباب مقدّس لحظه‌ای هم داخل نشوند، مبادا بميرند.»

اعداد 4:20 Iomraidhean Croise

خروج 19:21

و خداوند به موسی گفت: «پایین برو و قوم را قدغن نما، مبادا نزدخداوند برای نظر کردن، از حد تجاوز نمایند، که بسیاری از ایشان هلاک خواهند شد.

لاویان 10:2

و آتش از حضور خداوند به در شده، ایشان را بلعید، و به حضور خداوند مردند.

لاویان 16:13

و بخور را بر آتش به حضور خداوند بنهد تا ابر بخور کرسی رحمت راکه بر تابوت شهادت است بپوشاند، مبادا بمیرد.

اعداد 1:51

و چون مسکن روانه شود لاویان آن را پایین بیاورند، و چون مسکن افراشته شود لاویان آن را برپا نمایند، وغریبی که نزدیک آن آید، کشته شود.

اعداد 18:3

وایشان ودیعت تو را و ودیعت تمامی مسکن رانگاه دارند، لیکن به اسباب قدس و به مذبح نزدیک نیایند مبادا بمیرند، ایشان و شما نیز.

اعداد 4:15

«و چون هارون و پسرانش در هنگام کوچ کردن اردو، از پوشانیدن قدس و تمامی اسباب قدس فارغ شوند، بعد از آن پسران قهات برای برداشتن آن بیایند، اما قدس را لمس ننمایند مبادابمیرند، این چیزها از خیمه اجتماع حمل بنی قهات میباشد.

اعداد 4:19

بلکه با ایشان چنین رفتارنمایید تا چون به قدسالاقداس نزدیک آیند، زنده بمانند و نمیرند. هارون و پسرانش داخل آن بشوند، و هریک از ایشان را به خدمت و حمل خود بگمارند.

اعداد 4:21

و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

مکاشفه 11:19

و قدس خدا در آسمان مفتوح گشت وتابوت عهدنامه او در قدس او ظاهر شد و برقها وصداها و رعدها و زلزله و تگرگ عظیمی حادث شد.

۱سموئیل 6:19

و مردمان بیت شمس را زد، زیرا که به تابوت خداوند نگریستند، پس پنجاه هزار وهفتاد نفر از قوم را زد و قوم ماتم گرفتند، چونکه خداوند خلق را به بلای عظیم مبتلا ساخته بود.