مَلاکی 2:17 - Persian Old Version17 شما خداوند را به سخنان خود خسته نمودهاید و میگویید: چگونه او را خسته نمودهایم؟ از اینکه گفتهاید همه بدکاران به نظرخداوند پسندیده میباشند واو از ایشان مسروراست یا اینکه خدایی که داوری کند کجا است؟ Faic an caibideilهزارۀ نو17 شما خداوند را با سخنان خود خسته کردهاید. میگویید: «چگونه او را خسته کردهایم؟» با گفتن اینکه، «همۀ بدکاران در نظر خداوند نیکند و او از آنها خشنود است.» و با گفتن اینکه، «کجاست خدای عدالت؟» Faic an caibideilکتاب مقدس، ترجمۀ معاصر17 شما با حرفهایی که میزنید خداوند را خسته کردهاید! میپرسید: «با کدام حرفها؟» با این حرفها که میگویید: «خدایی که به انصاف داوری میکند کجاست؟ مثل اینکه او بدکاران را دوست دارد و از آنها خشنود است!» Faic an caibideilمژده برای عصر جدید17 شما با حرفهای خود خداوند را خسته ساختهاید امّا میپرسید: «چگونه او را خسته ساختهایم؟» با سخنانی که میگویید: «خداوند از کسانیکه کارهای بد میکنند راضی است و آنها را دوست میدارد.» یا میپرسید: «آن خدای عادل کجاست؟» Faic an caibideilمژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳17 شما با حرفهای خود خداوند را خسته کردهاید، امّا میپرسید: «چگونه او را خسته کردهایم؟» با سخنانی که میگویید: «خداوند از شریران راضی است و آنها را دوست میدارد.» یا میپرسید: «آن خدای عادل کجا است؟» Faic an caibideilکتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده17 شما خداوند را به سخنان خود خسته نمودهاید و میگویید: «چگونه او را خسته نمودهایم؟» از اینکه گفتهاید «همه بدکاران به نظر خداوند پسندیده میباشند و او از ایشان مسرور است.» یا اینکه «خدایی که داوری کند، کجا است؟» Faic an caibideil |