پیدایش 47:19 - Persian Old Version

¹⁹ چرا ما و زمین ما نیز در نظرتو هلاک شویم؟ پس ما را و زمین ما را به نان بخر، و ما و زمین ما مملوک فرعون بشویم، و بذر بده تازیست کنیم و نمیریم و زمین بایر نماند.»

هزارۀ نو

¹⁹ چرا در برابر چشمانت از بین برویم، هم ما و هم زمین ما؟ پس ما و زمین ما را در ازای خوراک بخر، و فرعون مالک ما و زمین ما خواهد شد. به ما بذر بده تا زنده بمانیم و نمیریم و تا زمین نیز بایر نماند.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁹ نگذار از گرسنگی بمیریم؛ نگذار زمینهایمان از بین بروند. ما و زمینهایمان را بخر و ما با زمینهایمان مالِ فرعون خواهیم شد. به ما غذا بده تا زنده بمانیم و بذر بده تا زمینها بایر نمانند.»

مژده برای عصر جدید

¹⁹ بیا خود ما و زمینهای ما را هم ‌به ‌عوض‌ غلّه‌ بخر و مگذار مزارع ‌ما از بین‌ بروند. ما غلامان‌ فرعون‌ خواهیم ‌شد و زمینهای ما هم ‌مال ‌فرعون ‌باشد، به‌ ما غلّه ‌بده ‌تا بخوریم‌ و نمیریم‌ و در مزارع ‌خود بكاریم ‌تا زمین‌ از بین ‌نروند.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁹ بیا خود ما و زمین‌های ما را هم ‌در ازای غلّه‌ بخر و مگذار مزرعه‌های ‌ما از بین‌ بروند. ما غلامان‌ فرعون‌ خواهیم ‌شد و زمین‌های ما هم ‌مال ‌فرعون ‌باشند؛ به‌ ما غلّه ‌بده ‌تا بخوریم‌ و نمیریم‌ و در مزرعه‌های ‌خود بکاریم ‌تا زمین‌ نیز بایر نماند.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁹ چرا ما و زمین ما نیز در نظر تو هلاک شویم؟ پس ما را و زمین ما را به نان بخر و ما و زمین ما از آن فرعون بشویم. بذر بده تا زیست کنیم و نمیریم و زمین بایر نماند.»

پیدایش 47:19 Iomraidhean Croise

پیدایش 41:36

تاخوراک برای زمین، به جهت هفت سال قحطی که در زمین مصر خواهد بود ذخیره شود، مبادا زمین از قحط تباه گردد.»

پیدایش 47:15

و چون نقره از ارض مصر و ارض کنعان تمام شد، همه مصریان نزدیوسف آمده، گفتند: «ما را نان بده، چرا درحضورت بمیریم؟ زیرا که نقره تمام شد.»

پیدایش 47:18

و چون آن سال سپری شد در سال دوم به حضور وی آمده، گفتندش: «از آقای خود مخفی نمی داریم که نقره ما تمام شده است، و مواشی و بهایم از آن آقای ماگردیده، و جز بدنها و زمین ما به حضور آقای ماچیزی باقی نیست.

پیدایش 47:20

پس یوسف تمامی زمین مصر را برای فرعون بخرید، زیرا که مصریان هر کس مزرعه خود را فروختند، چونکه قحط برایشان سخت بود و زمین از آن فرعون شد.

ایّوب 2:4

شیطان در جواب خداوند گفت: «پوست به عوض پوست، و هرچه انسان داردبرای جان خود خواهد داد.

سوگنامه 1:11

تمام قوم او آه کشیده، نان میجویند. تمام نفایس خود را به جهت خوراک دادهاند تا جان خود را تازه کنند. ای یهوه ببین و ملاحظه فرمازیرا که من خوار شدهام.

سوگنامه 5:6

با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

سوگنامه 5:9

از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش مییابیم.

مَتّی 16:26

زیرا شخص را چه سود دارد که تمام دنیا را ببرد و جان خود را ببازد؟ یا اینکه آدمی چه چیز را فدای جان خود خواهدساخت؟