حزقیال 10:19 - Persian Old Version

¹⁹ وچون کروبیان بیرون رفتند بالهای خود رابرافراشته، به نظر من از زمین صعود نمودند. وچرخها پیش روی ایشان بود و نزد دهنه دروازه شرقی خانه خداوند ایستادند. و جلال خدای اسرائیل از طرف بالا بر ایشان قرار گرفت.

هزارۀ نو

¹⁹ و کروبیان در برابر دیدگانم بال برافراشتند و از زمین صعود کردند و همچنان که چرخها را در کنار خود داشتند، بیرون رفتند. آنها نزد دهنۀ دروازۀ شرقی خانۀ خداوند ایستادند و جلال خدای اسرائیل بر فراز ایشان بود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁹ و در همان حال که نگاه می‌کردم، کروبیان بالهای خود را گشودند و به همراه چرخها از زمین برخاستند و بر بالای دروازهٔ شرقی خانهٔ خدا ایستادند، در حالی که حضور پرجلال خدای اسرائیل بر فراز آنها قرار داشت.

مژده برای عصر جدید

¹⁹ سپس بالهای خود را گشودند و همان‌طور که چرخها در کنارشان بودند، از زمین برخاستند و در دهانه دروازهٔ شرقی معبد بزرگ توقّف کردند و جلال خدای اسرائیل بر فراز ایشان بود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁹ سپس بال‌های خود را گشودند و همان‌طور که چرخ‌ها در کنارشان بودند، از زمین برخاستند و در دهانهٔ دروازۀ شرقی معبدِ بزرگ توقّف کردند، و جلال خدای اسرائیل بر فراز ایشان بود.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁹ و چون کروبیان بیرون رفتند، بالهای خود را برافراشته، در برابر دیدگانم از زمین صعود نمودند. و چرخها پیش روی ایشان بود و نزد دهنه دروازه شرقی خانه خداوند ایستادند. و جلال خدای اسرائیل از طرف بالا بر ایشان قرار گرفت.

حزقیال 10:19 Iomraidhean Croise

حزقیال 10:1

پس نگریستم و اینک بر فلکی که بالای سر کروبیان بود چیزی مثل سنگ یاقوت کبود و مثل نمایش شبیه تخت بر زبر آنهاظاهر شد.

حزقیال 11:1

و روح مرا برداشته، به دروازه شرقی خانه خداوند که بسوی مشرق متوجه است آورد. و اینک نزد دهنه دروازه بیست و پنج مرد بودند و در میان ایشان یازنیا ابن عزور و فلطیاابن بنایا روسای قوم را دیدم.

حزقیال 43:1

و مرا نزد دروازه آورد، یعنی به دروازهای که به سمت مشرق متوجه بود.

حزقیال 43:2

واینک جلال خدای اسرائیل از طرف مشرق آمد و آواز او مثل آبهای بسیار بود و زمین از جلال او منور گردید.

حزقیال 43:4

پس جلال خداوند از راه دروازهای که رویش به سمت مشرق بود به خانه درآمد.

حزقیال 8:16

پس مرا به صحن اندرونی خانه خداوندآورد. و اینک نزد دروازه هیکل خداوند در میان رواق و مذبح به قدر بیست و پنج مرد بودند که پشتهای خود را بسوی هیکل خداوند و رویهای خویش را بسوی مشرق داشتند و آفتاب را بطرف مشرق سجده مینمودند.