خروج 33:22 - Persian Old Version

²² و واقع میشود که چون جلال من میگذرد، تو را درشکاف صخره میگذارم، و تو را بهدست خودخواهم پوشانید تا عبور کنم.

هزارۀ نو

²² چون جلال من بگذرد، تو را در شکافی در آن صخره می‌نهم و با دست خود تو را می‌پوشانم تا آنگاه که بگذرم.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²² وقتی جلال من می‌گذرد، تو را در شکاف این صخره می‌گذارم و با دستم تو را می‌پوشانم تا از اینجا عبور کنم؛

مژده برای عصر جدید

²² وقتی‌که نور درخشان حضور من عبور می‌كند، تو را در شکاف صخره می‌گذارم و تو را با دست خود می‌پوشانم تا عبور کنم

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²² وقتی‌که جلال حضور من عبور می‌کند، تو را در شکاف صخره می‌گذارم و با دست خود تو را می‌پوشانم تا عبور کنم

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²² و واقع می‌شود که چون جلال من می‌گذرد، تو را در شکاف صخره می‌گذارم و تو را به ‌دست خود خواهم پوشانيد تا عبور کنم.

خروج 33:22 Iomraidhean Croise

۱پادشاهان 19:9

و در آنجا به مغارهای داخل شده، شب را در آن بسر برد.

مزامیر 18:2

خداوند صخره من است وملجا و نجاتدهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه میبرم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من.

مزامیر 91:1

آنکه در ستر حضرت اعلی نشسته است، زیر سایه قادرمطلق ساکن خواهد بود.

مزامیر 91:4

به پرهای خود تو را خواهدپوشانید و زیر بالهایش پناه خواهی گرفت. راستی او تو را مجن و سپر خواهد بود.

غزل غزلها 2:3

چنانکه سیب در میان درختان جنگل همچنان محبوب من در میان پسران است. درسایه وی به شادمانی نشستم و میوهاش برای کامم شیرین بود.

اِشعیا 2:21

تا به مغاره های صخرهها و شکافهای سنگ خارا داخل شوند، بهسبب ترس خداوند و کبریای جلال وی هنگامی که او برخیزد تا زمین را متزلزل سازد.

اِشعیا 32:2

و مردی مثل پناه گاهی از باد و پوششی از طوفان خواهد بود. و مانندجویهای آب در جای خشک و سایه صخره عظیم در زمین تعب آورنده خواهد بود.

اِشعیا 49:2

و دهان مرا مثل شمشیر تیز ساخته، مرا زیر سایه دست خودپنهان کرده است. و مرا تیر صیقلی ساخته درترکش خود مخفی نموده است.

اِشعیا 51:16

و من کلام خود رادر دهان تو گذاشتم و تو را زیر سایه دست خویش پنهان کردم تا آسمانها غرس نمایم و بنیادزمینی نهم و صهیون را گویم که تو قوم من هستی.

۱قرنتیان 10:4

و همه همان شرب روحانی را نوشیدند، زیرا که میآشامیدنداز صخره روحانی که از عقب ایشان میآمد و آن صخره مسیح بود.

۲قرنتیان 5:19

یعنیاینکه خدا در مسیح بود و جهان را باخود مصالحه میداد و خطایای ایشان را بدیشان محسوب نداشت و کلام مصالحه را به ما سپرد.

تثنیه 33:12

و درباره بنیامین گفت: «حبیب خداوند نزدوی ایمن ساکن میشود. تمامی روز او را مستورمی سازد. و در میان کتفهایش ساکن میشود.»