جامعه 7:2 - Persian Old Version

² رفتن به خانه ماتم از رفتن به خانه ضیافت بهتر است زیرا که این آخرت همه مردمان است و زندگان این را در دل خود مینهند.

هزارۀ نو

² رفتن به خانۀ ماتم بِه از رفتن به خانۀ جشن؛ زیرا مرگ است فرجام همۀ انسانها، و بر زندگان است که این را به یاد بسپارند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² رفتن به خانه‌ای که در آن عزاداری می‌کنند بهتر از رفتن به خانه‌ای است که در آن جشن برپاست، زیرا زندگان باید همیشه این را به یاد داشته باشند که روزی خواهند مرد.

مژده برای عصر جدید

² رفتن به خانهٔ عزا بهتر از رفتن به جشن است. همه باید این را بدانیم که مرگ در انتظار ماست.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² رفتن به خانۀ ماتم بهتر از رفتن به جشن است، زیرا مرگ سرنوشت همهٔ انسان‌ها است، و لازم است این را به یاد داشته باشند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² رفتن به خانه ماتم از رفتن به خانه مهمانی بهتر است، زیرا که این آخرت همه مردمان است، و زندگان این را در دل خود می‌نهند.

جامعه 7:2 Iomraidhean Croise

مزامیر 90:12

ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم.

جامعه 2:14

چشمان مرد حکیم در سر وی است اما احمق در تاریکی راه میرود. با وجود آن دریافت کردم که بهر دو ایشان یک واقعه خواهد رسید.

جامعه 2:16

زیرا که هیچ ذکری از مردحکیم و مرد احمق تا به ابد نخواهد بود. چونکه در ایام آینده همهچیز بالتمام فراموش خواهدشد. و مرد حکیم چگونه میمیرد آیا نه مثل احمق؟

جامعه 3:19

زیرا که وقایع بنی آدم مثل وقایع بهایم است برای ایشان یک واقعه است؛ چنانکه این میمیرد به همانطورآن نیز میمیرد و برای همه یک نفس است و انسان بر بهایم برتری ندارد چونکه همه باطل هستند.

جامعه 3:20

همه به یکجا میروند و همه از خاک هستند وهمه به خاک رجوع مینمایند.

جامعه 6:6

و اگر هزار سال بلکه دو چندان آن زیست کند ونیکویی را نبیند، آیا همه به یکجا نمی روند؟

جامعه 9:2

همهچیز برای همه کس مساوی است. برای عادلان و شریران یک واقعه است؛ برای خوبان و طاهران و نجسان؛ برای آنکه ذبح میکند و برای آنکه ذبح نمی کندواقعه یکی است. چنانکه نیکانند همچنان گناهکارانند؛ و آنکه قسم میخورد و آنکه از قسم خوردن میترسد مساویاند.

جامعه 9:3

در تمامی اعمالی که زیر آفتاب کرده میشود، از همه بدتر این است که یک واقعه برهمه میشود و اینکه دل بنی آدم از شرارت پراست و مادامی که زنده هستند، دیوانگی در دل ایشان است و بعد از آن به مردگان میپیوندند.

جامعه 9:5

زانرو که زندگان میدانند که باید بمیرند، امامردگان هیچ نمی دانند و برای ایشان دیگر اجرت نیست چونکه ذکر ایشان فراموش میشود.

اِشعیا 47:7

و گفتی تا به ابد ملکه خواهم بود. و این چیزها رادر دل خود جا ندادی و عاقبت آنها را به یادنیاوردی.

اِرمیا 16:8

و تو به خانه بزم داخل مشو و باایشان برای اکل و شرب منشین.

حَجَّی 1:5

پس حال یهوه صبایوت چنین میگوید دل خود را به راههای خویش مشغول سازید.

مَلاکی 2:2

یهوه صبایوت میگوید که اگرنشنوید و آن را در دل خود جا ندهید تا اسم مراتمجید نمایید، من بر شما لعن خواهم فرستاد و بربرکات شما لعن خواهم کرد، بلکه آنها را لعن کردهام چونکه آن را در دل خود جا ندادید.

اعداد 23:10

کیست که غبار یعقوب را تواند شمرد یا ربع اسرائیل را حساب نماید؟ کاش که من به وفات عادلان بمیرم و عاقبت من مثل عاقبت ایشان باشد.»

مَتّی 5:4

خوشابحال ماتمیان، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

تثنیه 32:29

کاش که حکیم بوده، این را میفهمیدید. و درعاقبت خود تامل مینمودند.

تثنیه 32:46

به ایشان گفت: «دل خود را به همه سخنانی که من امروز به شما شهادت میدهم، مشغول سازید، تا فرزندان خود را حکم دهید که متوجه شده، تمامی کلمات این تورات را به عمل آورند.

فلیپیان 3:19

که انجام ایشان هلاکت است وخدای ایشان شکم ایشان و فخر ایشان در ننگ ایشان، و چیزهای دنیوی را اندیشه میکنند.

عبرانیان 9:27

و چنانکه مردم را یک بار مردن و بعد از آن جزا یافتن مقرر است،