جامعه 12:5 - Persian Old Version5 واز هر بلندی بترسند و خوفها در راه باشد ودرخت بادام شکوفه آورد و ملخی بار سنگین باشد و اشتها بریده شود. چونکه انسان به خانه جاودانی خود میرود و نوحهگران در کوچه گردش میکنند. Faic an caibideilهزارۀ نو5 آنگاه که انسان از بلندیها بهراسد، و از خطرِ راهها ترسان شود؛ آنگاه که درخت بادام شکوفه آورَد، و ملخ خود را بهسختی بر زمین بکِشد، و آتشِ اشتیاق شعله برنکشد. آنگاه آدمی به منزلگه جاودانی خویش رهسپار میشود، و نوحهگران در کوچهها روان میگردند؛ Faic an caibideilکتاب مقدس، ترجمۀ معاصر5 او را به یاد آور قبل از اینکه از هر بلندی بترسی؛ و از خطر راهها هراسان شوی؛ قبل از اینکه موهایت مانند شکوفۀ درخت بادام سفید شوند، و تو مانند ملخ بیجان خود را به سختی روی زمین بکشی، و آتش هیجان جوانیات رو به خاموشی رود. او را به یاد آور قبل از اینکه به خانهٔ جاودانی بروی و مردم برای سوگواری تو جمع شوند. Faic an caibideilمژده برای عصر جدید5 از بلندی بترسی، و با هراس راه بروی، موهای سرت سفید شوند، نیرویت از بین برود و اشتهایت را از دست بدهی. ما رهسپار ابدیّت خواهیم شد و در کوچهها نوحهگری خواهد بود، Faic an caibideilمژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳5 از بلندی بترسی، و با هراس راه بروی، موهای سرت سفید شوند، دیگر اشتیاقت شعله نکشد و اشتهایت را از دست بدهی. ما رهسپار ابدیّت خواهیم شد و در کوچهها نوحهگری خواهد بود؛ Faic an caibideilکتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده5 و از هر بلندی بترسند و خوفها در راه باشد و درخت بادام شکوفه آورد و ملخی خود را به سختی بر زمین کشد و اشتها بریده شود. چونکه انسان به خانه جاودانی خود میرود و نوحهگران در کوچهها روان میگردند. Faic an caibideil |