دانیال 4:21 - Persian Old Version

²¹ و برگهایش جمیل و میوهاش بسیار و آذوقه برای همه در آن بود وحیوانات صحرا زیرش ساکن بودند و مرغان هوادر شاخه هایش ماوا گزیدند،

هزارۀ نو

²¹ و برگهایش زیبا بود و میوه‌اش بسیار، و در آن برای همگان خوراک بود و جانورانِ صحرا زیر آن می‌زیستند و پرندگانِ آسمان بر شاخسارانش مسکن می‌گزیدند؛

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²¹ و برگهای تر و تازه و شاخه‌های پر بار و میوهٔ کافی برای همهٔ مردم داشت، و حیوانات صحرا زیر سایه‌اش آرمیده و پرندگان در میان شاخه‌هایش پناه گرفته بودند،

مژده برای عصر جدید

²¹ برگهای قشنگی داشت و میوهٔ آن به قدری زیاد بود که برای خوراک تمام مردم کافی بود، حیوانات وحشی در سایه‌اش استراحت می‌کردند و پرندگان در شاخه‌های آن آشیانه ساخته بودند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²¹ برگ‌های قشنگی داشت و میوۀ آن به‌قدری زیاد بود که برای خوراک تمام مردم کافی بود؛ حیوانات وحشی در سایه‌اش استراحت می‌کردند و پرندگان در شاخه‌های آن آشیانه ساخته بودند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²¹ و برگهایش زیبا و میوه‌اش بسیار و آذوقه برای همگان در آن بود و حیوانات صحرا زیرش ساکن بودند و پرندگان هوا در شاخه‌هایش مسکن گزیدند،

دانیال 4:21 Iomraidhean Croise

مزامیر 104:17

که در آنها مرغان آشیانهای خود را میگیرند و اما صنوبر خانه لق لق میباشد.

حزقیال 17:23

آن را بر کوه بلند اسرائیل خواهم کاشت و آن شاخهها رویانیده، میوه خواهد آورد. و سرو آزاد قشنگ خواهد شد که هر قسم مرغان بالدار زیر آن ساکن شده، در سایه شاخه هایش آشیانه خواهند گرفت.

حزقیال 31:6

و همه مرغان هوا در شاخه هایش آشیانه ساختند. وتمامی حیوانات صحرا زیر اغصانش بچه آوردند. و جمیع امت های عظیم در سایهاش سکنی گرفتند.

دانیال 2:38

و در هر جایی که بنی آدم سکونت دارند حیوانات صحرا و مرغان هوا را بهدست تو تسلیم نموده و تو را بر جمیع آنها مسلط گردانیده است. آن سر طلا تو هستی.

دانیال 4:11

این درخت بزرگ و قوی گردید وبلندیش تا به آسمان رسید و منظرش تا اقصای تمامی زمین بود.

دانیال 4:20

درختی که دیدی که بزرگ وقوی گردید و ارتفاعش تا به آسمان رسید ومنظرش به تمامی زمین

دانیال 4:22

ای پادشاه آن درخت تو هستی زیرا که تو بزرگ و قوی گردیدهای و عظمت تو چنان افزوده شده است که به آسمان رسیده و سلطنت تو تا به اقصای زمین.

لوقا 13:19

دانه خردلی راماند که شخصی گرفته در باغ خود کاشت، پس رویید و درخت بزرگ گردید، بحدی که مرغان هوا آمده در شاخه هایش آشیانه گرفتند.»