۱قرنتیان 3:7 - Persian Old Version

⁷ لهذانه کارنده چیزی است و نه آب دهنده بلکه خدای رویاننده.

هزارۀ نو

⁷ پس نه کارنده چیزی است و نه آبیاری‌کننده، بلکه فقط خدا که رویاننده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ مهم نیست که چه کسی می‌کارد، یا چه کسی آبیاری می‌کند. مهم، کار خداست که سبب رشد می‌شود.

مژده برای عصر جدید

⁷ کسی‌که می‌کارد و یا کسی‌که آبیاری می‌کند، اهمیّت زیادی ندارد، در رشد و نمو گیاه كار عمده با خداست.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ کسی‌ که می‌کارد و یا کسی‌ که آبیاری می‌کند، اهمیّت زیادی ندارد؛ مهم خدا است زیرا او است که گیاه را رشد و نمو می‌دهد.

کتاب مقدس به زبان بندری

⁷ مهم نین که کِ اَکارِه یا کِ هُوو اَدِت، مهم کار خدان که باعث اِبو رشد بُکنت.

۱قرنتیان 3:7 Iomraidhean Croise

مزامیر 115:1

ما را نی، ای خداوند! ما را نی، بلکه نام خود را جلال ده! بهسبب رحمتت و بهسبب راستی خویش.

مزامیر 90:17

جمال خداوند خدای ما بر ما باد وعمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان.

اِشعیا 40:17

تمامی امتها بنظروی هیچند و از عدم و بطالت نزد وی کمترمی نمایند.

اِشعیا 41:29

اینک جمیع ایشان باطلند و اعمال ایشان هیچ است و بتهای ریخته شده ایشان باد و بطالت است.

دانیال 4:35

و جمیع ساکنان جهان هیچ شمرده میشوند و با جنود آسمان وسکنه جهان بر وفق اراده خود عمل مینماید وکسی نیست که دست او را بازدارد یا او را بگویدکه چه میکنی.

یوحنا 15:5

من تاک هستم و شماشاخهها. آنکه در من میماند و من در او، میوه بسیار میآورد زیرا که جدا از من هیچ نمی توانیدکرد.

۱قرنتیان 13:2

و اگرنبوت داشته باشم و جمیع اسرار و همه علم رابدانم و ایمان کامل داشته باشم بحدی که کوهها رانقل کنم و محبت نداشته باشم، هیچ هستم.

۱قرنتیان 3:6

من کاشتم واپلس آبیاری کرد لکن خدا نمو میبخشید.

۱قرنتیان 3:8

و کارنده و سیرآب کنندهیک هستند، لکن هر یک اجرت خود را بحسب مشقت خودخواهند یافت.

۲قرنتیان 12:11

بیفهم شدهام. شما مرا مجبور ساختید. زیرا میبایست شما مرا مدح کرده باشید، از آنروکه من از بزرگترین رسولان به هیچ وجه کمترنیستم، هرچند هیچ هستم.

۲قرنتیان 12:9

مرا گفت: «فیض من تو را کافی است، زیرا که قوت من درضعف کامل میگردد.» پس به شادی بسیار ازضعفهای خود بیشتر فخر خواهم نمود تا قوت مسیح در من ساکن شود.

غلاطیان 6:3

زیرا اگر کسی خود را شخص گمان برد و حال آنکه چیزی نباشد، خود را میفریبد.