21 «ញ៉ង កន់! ញ៉ង តមឹង! ញ៉ង ពឹត អ៊ឺម ឋៃ!»
ហាក់ឌី តណើម ឡង មូយ ឡា ណាគ់ ទឹង អ្នឌី សួន មឺរ អ៊ែ គ្រែដៃ កន់ដ្រាគ់ ហាយ រៀន៖ “ញ៉ង ចា ប្ល៉ៃ អ៊ែ អ៊ឺម យ៉គ វ៉ា ហ្នដឹប ញ៉ង អាំ ពឹត អ៊ឺម ប៉ាគ់ សប្រា តបើម សយ សប្រា ត្រ គែត”»។
ពអ៊ែ ឡើយ ឌី គ្រែដៃ កន់ដ្រាគ់ ម៉ាង រៀន៖ «ហគ់ វែ ញឺស ឝឹត បូវ មែ អ៊ែ វ៉ា ពឝ្ល៉ះ ចាក់ ញឺស អាំ ចង៉ាយ ឝឹត មែ ញ៉ង ពឹត សនឺ នែវ ឆិ ឡា តហ៊ិ កយ៉ាគ់ អ៊ឺម អ៊ែ អៃ ម៉ា ឡាប់ ឡង វែ
អ៊ូគ ប៉ អោះ អូយ វែ គែត អរែង ឌី គ្រែដៃ គ្រិះ ឡើយ ពអ៊ែ វែ ប្លូច ឝឹត ខំឃឹត ចជ្រែប បនិះ អ៊ែ ពឆិ ឌី វែ ណាគ់ គូ បើម ប៉ាគ់ ទឺ ប៉ាគ់ តើម បើម ពឌី វែ ណាគ់ មឹង នែវ ញិវ កើត មែ ទឹ ពដិះ គ្រែ នែ ប៉ាគ់ ឡា៖
កាន អ្នតគ់ ហាយ លែក នែ ផត់ឌី កាន ពង់ឝ៉ាប់ វ៉ា កាន អ្នតគ់ ព្រតូវ ឝឹត បនិះ ឡា ទិត ទែប អរែង វ៉ា សនឺ ឡា ណោះ ប៉ាត់ ពណាត់ ឌី មែ ឡា យួរ។
មែ ខាត់ តអាំ ចក់ ទ្រី ក្ល តអាំ ចចា ចណា ឍឺៗ។ គ្រែដៃ ពឝ៉ើត ចណា លែក អ៊ែ បក់ឌី មែ ឡា សឿ វ៉ា សឝ៉ាវ កាន ឡា ត្រ ចា ហ្នដឹប ហូក ឌី គ្រែដៃ អ៊ែ។
