प्र. बोके 9:1 - Walangi1 जपल पन्जु स्वर्गेदूते रेशमि फुक दिती, त मेईं स्वर्ग केआं उन्निया जे यक तारा झड़ते काआ, त तसे धे काल खपरे कुंजुड़ दुतु। Faic an caibideil |
“जे खतरनाक जानवर तेईं काओ असा, से पेहले थिआ, पर अब नेईं। तोउं बि अब से काल खपर अन्तरा निसण बाड़ा असा, पर हमेशा लिए खतम भुण जे। होर धरती पुठ बिशणे बाड़े से सोब, जेन्के नओं सृष्टि शुरुवात केआं पेहलाई जीवने कताब अन्तर नेईं लिखो, तेस जानवर हेर कइ हैरान भोई घेन्ते कि ए जानवर पेहले त थिआ, पर अब नेईं, होर से दुबारी एन्ता।”