5 तोउं स्वर्गेदूते गुगलोटु नी कइ तेस अन्तर कुण्डे आगी केआं म्युरी भरी त धरती पुठ फटाई; त बिजली चमकुण लगी, मेघ गड़कुणे त होरे होरे डरौणी अवाज, त भुंजल घेण लगे।
किस कि हर जाति मेह्णु, त राज्य पुठ राज्य लड़ाई कते, जगाई जगाई अकाल त भुंजल घेन्ता।
तोउं यीशु बोलु, “अउं धरती पुठ मेह्णु बुच आग जाण जे अओ असा; त चहता कि अभेईंए ईं भोई घियेल।
तोउं अजगता सुआ भुंजल गा, त जेहले खाई बि हिल गई। तोउं तिखेईंए सोब दुआर बि खुल गे; त सोबी कैदी के हथ खुर बि अपणे आप खुल गे।
जपल से प्रार्थना दुआ कइ बिशे, त जेठि से किठे थिए से जगाह हिल गई, त से सोब शुची आत्माई बेलि भरी गे त परमेश्वरे वचन खरे हिम्मत जुए शुणान्ते रिहे।
फि तेस घड़ी यक बोडा भुंजल गा, त तेस शेहरे दसमा हेस्सा ढेई गा। तेस भुंजले बेलिए सत हजार मेह्णु मर गे, त होरे डर गे त स्वर्गे परमेश्वरे गुणगान करण लगे।
तोउं मेईं हेरु कि परमेश्वरे से देहेर जे स्वर्ग अन्तर असा, खुली गा। त तसे देहेर अन्तर तसेरी जुबाने सन्नूक काआ। होर तठि बिजली चमकुण, मेघ गड़कुणे, होरे होरे डरौणी अवाज एणे लगे त भुंजल गा, होर बोडे बोडे शरवाठे शीण लगे।
तेस सिंहासन अन्तरा बिजली चमकती त मेघ गड़कुणे त होरी होरी डरौणी अवाज निस्ती। तेस सिंहासने सम्हाणि सत दीये जाओ असे। से परमेश्वरे सत आत्मा भो।
जपल तेन छटूं मुहर खोली त मेईं नजर घुमाई त हेरु कि यक बोडा भुंजल गा, त दिस तुओई ईं टुठु त पूरी जोसुण लहुए ईं भोई गई।
फि यक होरा स्वर्गेदूत सुन्ने गुगलोटु घिन आ, त कुण्डे भेएड़ खड़ी गा। त तसे धे सुआ गुगुल दुतु कि सोब शुचे मेह्णु के प्रार्थनाई जोई साते सुन्ने तेस कुण्ड पुठ छड़ियेल, जे सिंहासन सम्हाणि असी।