10 प्रभु रोज अउं शुची आत्माई जुए भरी गा, त अपु पतूं, जीं रेशमि लम्मी अवाजे ईं ई बोती शुणी,
त तेन तेन्हि केआं पुछु, “त राजा दाऊदे पूजाई टेम, शुची आत्माई तस ‘मसीह’ जे ‘प्रभु’ बोलुण जे किस बोलु? धरमे कताब अन्तर लिखो असु,
तेस रोज ब्यादली टेम, जे हफ्ते पेहला रोज थिआ, यहूदी नेती हेर डर कइ चेली दुआर खुणुक कइ कठे थिए। तपल अजगता यीशु एई कइ तेन्के बीचो बुच खड़ भोई गा त बोलु, “परमेश्वर तुसी शान्ति दिए।”
त अठूं रोज पता, चेले यक गी अन्तर दुआर चढ़ि कइ थिए। त थोमा बि तेन्हि जुए थिआ। त यीशु एई कइ तेन्के बीचो बुच खड़ भुई कइ बोलु, “परमेश्वर तुसी शान्ति दिए।”
शिण्हेचरे ब्यादि टेम जपल अस प्रभु रौठि खाण जे किठिए, त पौलुस जे दोके रोज घेणे बाड़ा थिआ, किठे मेह्णु जोई बोक की; त अधरात तकर शिचालता रिहा।
त अभेईं अउं तुसी जे बोता कि जे परमेश्वरे आत्माई वश अन्तर बिश्ते से की कते। से कदी “यीशु पुठ शराप लगो असा” ना बोते। बल्कि से त बोते कि “यीशु प्रभु भो”, किस कि शुची आत्माई बजन कोई बि “यीशु प्रभु भो” बोल ना बटता।
से ईं असु कि हफ्ते पेहलकण रोज (मतलब हर ऐतवारे) तुसी बुचा हर यक जेईं अपु अपु कमाई हिसाब जोई किछ रुपेई बखरे कर कइ सम्हाड़ी रखण, ताकि जिखेईं अउं एऊं त तुसी चन्ना कठेरणे जरूरत न पड़ियेल।
तोउं अउं शुची आत्माई बेलि भरी गा, होर से स्वर्गेदूत आत्मा अन्तर मोउं अरुणि धार घिन गा। तठि मेईं लाल रंगे खतरनाक जानवर पुठ यक वेश्या जिल्हाणु बिशो काई। तेस जानवरे सत मगिर त दस शंग थिए, होर तसे पूरे जिसम पुठ परमेश्वरे बुराई करणे बाड़े शब्द लिखो थिए।
तोउं से मोउं आत्मा अन्तर यक मोटे फाटे चोटि पुठ घिन गा, होर से शुचा शेहर यरुशलेम परमेश्वरे भेएड़ा, स्वर्ग केआं उन्निया जे एन्ता हराला।