27 आं! से सच्चे बि बीमार थिआ। एत थिआ कि मरणे बाड़ा थिआ। तोउं बि परमेश्वरे तस पुठ दाह की। आं, तेन मोउं पुठ बि दाह की, किस कि अगर से मर घेन्ताथ त में जेहले दुख पुठ हउ दुख एन्ताथ।
तेन्हि दिनि से बीमार भोई कइ मर गई; तोउं मेह्णु से सन्हुवाई कइ भखेरी रख छइ।
तुस अपल तकर ईं इम्तिहान अन्तर नेईं गो जे कि मेह्णु केआं न सीढ़िन्ते। परमेश्वर सच्चा असा। से तुसी सीढ़णे ताकत केआं बाहर इम्तिहान अन्तर न छता। बल्कि से तुसी जे इम्तिहान केआं बाहर निसणे बत बि बणान्ता, ताकि तुस सीढ़ बटियेल।
त अभेईं तुसी से माफ करण लौते त हिम्मत देण लौती ताकि से सुआ दुखे बेलि टूट ना घियेल।
तोउं बि मेईं तस तुसी केईं लंघाणे ठीक किओ असु, किस कि तस तुं सम्हाई के हप्पड़ लगो असा। त तसे बीमार भुणे बारे जे तुसी शुणो असु, तेस बझई जुए बि दुखी भोई गो असा।
तोउं त इफ्रुदितुस तुसी केईं लंघाण जे में तीं मन किआ ताकि तस जुए मी कइ तुसी सुख मेईंयाल त तुं बारे में मन बि धिक पोली घेआल।
किस कि मसीहे सेवा करण जे तेन अपु जान बि खतरे अन्तर छोओ थी त मरणे बाड़ा थिआ। दूर बिश कइ जे मदत तुस में ना कइ बटतेथ, तेन से पूरी की।