तोउं यीशु बोलु, “ए कपटी धर्मशास्त्री त फरीसीओ, तुं खेया खाट भोई घेन्ति! तुस मेह्णु जे स्वर्गे बत बन्न कते। न त तुस अपफ घेन्ते, होर ना तुस घेणे बाड़ी अन्तर घेण देन्ते।”
जपल से तेस ग्रांए भेएड़ पुजा त तेन हेरु कि मेह्णु यक मुओ मेह्णु पथण जे बाहर नेण लगो थिए। से मेह्णु अपु ईये इकलौता कुआ थिआ, त तसे ई विधवा थी। बिचारी तेस जुओई ग्रांए सुआ मेह्णु थिए।
त पतरस तेन्हि जोई साते घेई गा, जपल तठि पुजा त तेन्हि से तेस भखेरी जे नीआ जेठि से रखो थी। सोब विधवा जिल्हाणु रोलती तसे भेएड़ एई कइ खड़ खड़ बिश गई, होर जे कमीर त झिणे दोरकासे तेन्हि जोई साते बणाओ थिए, हरालण लगी।