तोउं यीशु तेन्हि मेह्णु जे बोलु, “जे तुं शुणता, से जीं में शुणता; होर जे तुसी ना मानता, से मोउं बि ना मानता। होर जे मोउं ना मानता, से में लंघाणे बाड़े बि ना मानता।”
जे मोउं रोशुणीन्ते, त में बोक ना मानते, तेन्हि पुठ दोष लाणे बाड़ा त यक असा, मतलब में बोक भो, जे मेईं बोलो असी। सेईंए, परमेश्वरे न्याय करणे रोज तेन्के पंची कर कइ तेन्हि पुठ दोष लान्ता।
‘ए बुराई त हसाड़ करणे बाड़िओ, हेरे! हैरान भुए, होर खतम भोई घिए; किस कि इन्हि दिनि अन्तर अउं से कम करणे बाड़ा असा, जेसे बारे अगर कोउं तुसी जोई बोक करियाल, तोउं बि तुस कदी विश्वास न करियेल।’”
अभेईं जे बोक स्वर्ग केईआं लंघो शुची आत्माई बेलि खुश खबरी शुणाणे बाड़े तुसी शुणाई छो असी, से परमेश्वरे तेन्हि भविष्य वक्ती हरालो थी कि तेन्हि ए सोब बोके अपफ जे ना बल्कि तुं लिए बोलो थी। होर इन्हि बोकी के स्वर्गेदूत बि ध्यान जोई हेरणे लाछ कते।
त जे तसे निआंग मानता, से परमेश्वर जुए होर परमेश्वर तस जुए जुड़ कइ बिश्ता। से शुची आत्मा जे परमेश्वरे हेन्धे दुतो असी, तेस केआं असी पता लगता कि से असी जुए जुड़ कइ बिश्ता।
तसे रीत जुएई ईं ए मेह्णु अपु अपु जिसम पुठ गन्दे गन्दे कम कते त बोते “असी दर्शण भो थिए।” से प्रभु हेर बि ना डरते त अपफ केईआं बोडे इज्जतदारी स्वर्गेदूती जे भलु बुरु बोलुण केआं बि ना डरते।