तोउं यीशु बोलु, “ए कपटी धर्मशास्त्री त फरीसीओ, तुं खेया खाट भोई घेन्ति! तुस मेह्णु जे स्वर्गे बत बन्न कते। न त तुस अपफ घेन्ते, होर ना तुस घेणे बाड़ी अन्तर घेण देन्ते।”
अस तेन्के ईं नेईं जे लाली के ईं परमेश्वरे वचन मिआई-मिउई कइ बेचते। पर किस कि परमेश्वरे अस लंघो असे त अस मसीहे सेवक असे। अस पूरे सच्चाई जुए तसे वचन शुणान्ते।
किस कि जे सतसंगे मुखिया भुन्ते, से परमेश्वरे भण्डारी बणते। इस बझई जुए से दोषी ना लौते; ना हठि, ना उश्कोटे, ना प्याकड़, ना कुटीण बाड़े, होर ना अपु फायदे लालची लौते।
एन्हि सुआ भयंकर सज्जा मेती, किस कि ए मेह्णुमार कैने ईं चाल हंटते, त रुपेई लोभ कर कइ बालामे ईं गलत कम कते। त से कोराहे ईं असे, जे बगावत कर कइ खतम भोई गा।