42 ହେଦାପ୍ରେ କୁଷ୍ଟରଗ୍ତାଙ୍ଗ୍ ପୁରାପୁରି ହାର୍ ଆତାନ୍।
42 ହେ ଦାପ୍ରେ ଗାଜାରଗ୍ ହେୱାନ୍ତି ହାଚାତ୍ ଆରି ହେୱାନ୍ ସକଟ୍ ଆତାନ୍ ।
ତାପାଚେ ଯୀଶୁ ୱେଚ୍ଚାନ୍, “ଏ ଗାଡ଼୍ଚେ! ନିବେ ଗାଜା ପାର୍ତି ମାନାତ୍। ଏନେଙ୍ଗ୍ ନାବେତାଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ଇଚା କିନାୟା, ଆନେଙ୍ଗ୍ ହେଦାଙ୍ଗ୍ କିଜିହିଦ୍ନାଙ୍ଗ୍।” ଏଲେଙ୍ଗ୍ ୱେଚ୍ଚି ଦାପ୍ରେ ହେ କଗ୍ଲେ ଗାଡ଼୍ହି ହାର୍ ଆତାତ୍।
ହେବେତାଙ୍ଗ୍ ହେୱାନ୍ ଲାଗେ ହାଲ୍ଜି ତା କେଇ ଆସ୍ତି ହେଦିଲିଙ୍ଗ୍ ନିକ୍ତାନ୍, ଆରେ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ନମେର୍ ପିସ୍ତାତ୍, ଶିମୋନ ପଦାହି ଯୀଶୁଙ୍ଗ୍ ଆରେ ତା ଚେଲାହିରିଙ୍ଗ୍ ହେବା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାତ୍।
ହେବେତାଙ୍ଗ୍ ଯୀଶୁ କାର୍ମାଆଜି କେଇ ଲାମାୟ୍ କିଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆସ୍ପାତାନ୍ ଆରେ ୱେଚ୍ଚାନ୍, “ଆନେଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ କିଦ୍ନାଙ୍ଗା। ହାର୍ ଆ!”
ଆରେ, ଯୀଶୁ ହେୱାନିଙ୍ଗ୍ ଆଦେସ୍ ହିଜି ୱେଚ୍ଚି ପକ୍ତାନ୍,
ହେଦେଲ୍ ଯୀଶୁ ଉସ୍ପିତି ହେନ୍ଦ୍ରାତିଙ୍ଗ୍ ଆସ୍ପିତି ଦାପ୍ରେ ତା ବିଟାଡ଼୍ ରଗ୍ତାଙ୍ଗ୍ ହାର୍ ଆତାତ୍, ଆରେ, ହେଦେଲ୍ ହେ ରଗ୍ତାଙ୍ଗ୍ ରକ୍ଷା ପାୟା ଆତାଙ୍ଗ୍ମା ଇଞ୍ଜି ପୁଚାତ୍।
ଆନେଙ୍ଗ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇମ୍ଣି ହିକ୍ଷା ହିତ୍ତାଙ୍ଗ୍ନା, ହେ ହିକ୍ଷାତାଙ୍ଗ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ସପା ଆତାଦେର୍ନା।