Avvah eah hott sich rumm gedrayt un hott ksawt zumm Petrus, “Grikk dich hinnich mich, Satan! Du fahinnahsht mich, fa dei gedanka sinn nett funn di sacha funn Gott, avvah funn di sacha funn mensha.”
Vay zu di veld fa iahra sacha vo leit fasucht un macht si sindicha. Fa es is nohtvendich es leit fasucht vadda, avvah's zayld vay sei zumm mensh vo dess fasuches dutt.
Vella dann nimmi nannah richta. Avvah vella unsah meind uf macha es miah nee nix in da vayk funn en broodah doon es een shtolbahra macht adda een zrikk haybt.
Da Geisht veiklich sawkt es in di letshta zeida zayla samm vekk falla fumm glawva, un zayla abheicha zu fafiahrichi geishtah, un lanninga funn baysi geishtah.
Avvah ich habb samm sacha geyyich dich: Du hosht samm datt es ohhayva zu di lanning fumm Bileam, deah vo da Balak gland hott fa di kinnah funn Israel fafiahra, so es si abgott-opfah flaysh essa un huahrahrei dreiva.
Avvah ich habb ebbes geyyich dich veil du selli fraw, di Jesebel—dee vo sich en brofayt-fraw hayst—losht mei gnechta lanna, un si fafiahra in huahrahrei un in abgott-opfah flaysh essa.