Oh Gott, du bisht mei Gott; ich such dich eahnshtlich. Mei sayl is dashtich fa dich, mei flaysh falangd fa dich vi en drukka un en dah land vo kenn vassah is.
Sawk miah, du es mei sayl leeb hott, vo dusht du dei shohf vayda lossa, un vo dusht du dei shohf roowa lossa ivvah middawk? Favass sett ich rumm gay gukka, bei di drubba funn dei freind?
Di leeb-ebbel blumma shikka iahra goodah kshmakk naus, un alli sadda goodi frucht is um uns rumm. Fa dich habb ich awl dee alda un neiyi blesiahra ufkshtoaht, mei beleebdah.
“Avvah dess is es bund es ich macha zayl mitt em haus funn Israel noch selli dawwa;” sawkt da Hah, “ich du mei ksetz in si nei, un shreib's uf iahra hatz; ich zayl iahra Gott sei, un si zayla mei leit sei.
Dess driddel dayl zayl ich deich's feiyah du, un's reinicha vi ma silvah shmelst un's reinich macht, un aw vi gold greinicht vatt. Si zayla mei nohma ohroofa, un ich gebb eena andvat. Ich zayl sawwa, ‘Si sinn mei leit,’ un si sawwa, ‘Da Hah is unsah Gott.’”
Ich voah gegreitzicht mitt Christus, avvah ich layb alsnoch. Doch, es is nett mich, avvah Christus vo in miah laybt. Un's layva vass ich nau layb in meim flaysh, layb ich im glawva fumm Sohn Gottes, deah es mich gleebt hott un sich selvaht gevva hott fa mich.