اِرمیا 2:6 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر6 گویا فراموش کردند که این من بودم که ایشان را از مصر نجات داده، در بیابانهای خشک و سوزان هدایت کردم، و از سرزمینهای خطرناک پر از گودال و از شورهزارهای مرگبار عبور دادم از مکانهای غیرمسکونی که حتی کسی از آنها عبور نمیکند Faic an caibideilهزارۀ نو6 نگفتند: ”خداوند کجاست، که ما را از سرزمین مصر برآورد و در صحرا رهبریمان کرد، در سرزمین بیابانها و حفرهها، در زمین خشک و تاریکی غلیظ، زمینی که کسی از آن گذر نمیکرد، و انسانی در آن نمیزیست؟“ Faic an caibideilPersian Old Version6 و نگفتند: یهوه کجا است که ما رااز زمین مصر برآورد و ما را در بیابان و زمین ویران و پر از حفرهها و زمین خشک و سایه موت وزمینی که کسی از آن گذر نکند و آدمی در آن ساکن نشود رهبری نمود؟ Faic an caibideilمژده برای عصر جدید6 آنها به من بیاعتنایی کردند، گرچه من آنها را از مصر نجات دادم و آنها را در بیابان و چالههای شنی، سرزمینی خشک و خطرناک، جایی که کسی در آن زندگی نمیکند و حتّی هیچکس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم. Faic an caibideilمژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳6 آنها به من بیاعتنایی کردند، گرچه من آنها را از مصر نجات دادم و آنها را در بیابان و چالههای شنی، سرزمینی خشک و خطرناک، جایی که کسی در آن زندگی نمیکند و حتّی هیچکس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم. Faic an caibideilکتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده6 و نگفتند: ”یهوه کجا است که ما را از زمین مصر برآورد و ما را در بیابان و زمین ویران و پر از گودالها و زمین خشک و سایه مرگ و زمینی که کسی از آن گذر نکند و آدمی در آن ساکن نشود، رهبری نمود؟ Faic an caibideil |
آنگاه طبق دستور خداوند، خدایمان کوه حوریب را ترک گفته، از بیابان بزرگ و ترسناک گذشتیم و سرانجام به میان کوهستانهای اموریها رسیدیم. بعد به قادش برنیع رسیدیم و من به قوم گفتم: «خداوند، خدایمان این سرزمین را به ما داده است. بروید و همچنانکه به ما امر فرموده آن را تصرف کنید. نترسید و هراس به دلتان راه ندهید.»