اِرمیا 17:7 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ «خوشا به حال کسی که بر خداوند توکل دارد و تمام امید و اعتمادش بر اوست!

هزارۀ نو

⁷ «اما مبارک است آن که بر خداوند توکل کند، و اعتمادش بر او باشد.

Persian Old Version

⁷ مبارک باد کسیکه بر خداوند توکل دارد وخداوند اعتماد او باشد.

مژده برای عصر جدید

⁷ «امّا به کسی‌که به من توکّل کرده است برکت خواهم داد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ «امّا به کسی‌ که به من توکّل کرده است، برکت خواهم داد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ مبارک باد کسی ‌که بر خداوند توکل دارد و خداوند اعتماد او باشد.

اِرمیا 17:7 Iomraidhean Croise

مزامیر 125:1

آنانی که بر خداوند توکل دارند، مانند کوه صهیون، همیشه ثابت و پا برجا هستند.

مزامیر 146:5

اما خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددکار اوست و امیدش بر یهوه، خدای او می‌باشد،

مزامیر 2:12

پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.

مزامیر 20:8

آنان به زانو در می‌آیند و می‌افتند، اما ما برمی‌خیزیم و پا برجا می‌مانیم.

مزامیر 34:8

بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

مزامیر 40:4

چه خوشبختند کسانی که بر خداوند توکل دارند و از اشخاص متکبر و خدایان دروغین پیروی نمی‌کنند.

مزامیر 71:5

ای خداوند، تنها امید من تو هستی و از زمان کودکی اعتماد من تو بوده‌ای!

مزامیر 84:12

ای خداوند لشکرهای آسمان، خوشا به حال کسی که بر تو توکل دارد!

امثال 16:20

آنانی که کلام خداوند را اطاعت کنند سعادتمند خواهند شد و کسانی که بر او توکل نمایند برکت خواهند یافت.

اِشعیا 30:18

با این حال، خداوند هنوز منتظر است تا به سوی او بازگشت نمایید. او می‌خواهد بر شما رحم کند، چون یهوه خدای با انصافی است. خوشا به حال کسانی که به او اعتماد می‌کنند.

اِشعیا 61:3

من غم مردم ماتم زده اورشلیم را به شادی و سرور، و نوحهٔ آنان را به سرود حمد و ستایش تبدیل خواهم کرد. آنان همچون درختان به دست خداوند کاشته خواهند شد و آنچه را که راست و درست است انجام داده، باعث سرافرازی و ستایش وی خواهند بود.

اِرمیا 39:18

به پاس ایمان و اعتمادی که نسبت به من داری، جانت را حفظ می‌کنم و تو را در امان نگه خواهم داشت.“»

دانیال 3:28

آنگاه نِبوکَدنِصَّر گفت: «ستایش بر خدای شدرک، میشک و عبدنغو که فرشتهٔ خود را فرستاد تا خدمتگزاران خود را که به او توکل کرده بودند نجات دهد. آنها فرمان پادشاه را اطاعت نکردند و حاضر شدند بمیرند، ولی خدایی را جز خدای خود پرستش و بندگی نکنند.

صَفَنیا 3:12

کسانی که باقی بمانند، متواضع و فروتن خواهند بود و به نام من توکل خواهند نمود.

افسسیان 1:12

مقصود خدا از این عمل این بود که ما یهودیان به عنوان نخستین کسانی که به مسیح ایمان آوردیم، او را برای لطفی که در حق ما نموده است، تمجید و ستایش کنیم.