1 पतरस 4:7 - बाघली सराज़ी नऊंअ बधान7 एऊ संसारो अंत आसा छ़ेकै हणैं आल़अ, तैही रहा आपणैं आप्पू काबू करी करै सादै-सिधै रही करै प्राथणां करदै लागी। (इफिसी 6:18; याकूब 5:8) Faic an caibideilकुल्वी7 सैभी गैला रा अन्त छ़ेकै होंणु आल़ा सा, ऐबै धीरज रखिया प्रार्थना केरनै री तैंईंयैं होशियार रौहा Faic an caibideilईनर सराजी मे नया नियम7 सभी गला रा अन्त छेकअ हूँणे आल़ा साहा; एतकि तणी संयमी होई करे प्रार्थना बे सचेत रहा। Faic an caibideil |
तिहअ ई ओ मर्धो, तम्हैं बी ज़िऊआ आपणीं बेटल़ी संघै जोग-सजोग डाही आपणीं लाल़ी संघै ज़िन्दगी। तम्हैं डाहणीं अह गल्ल आद कि तिंयां निं तम्हां ज़ेही पाक्की आथी। तैही करनअ तिन्नों अदर। किल्हैकि परमेशरै ज़ुंण दान आपणैं जशा करै आसा दैनअ द, तम्हैं आसा दुहै तेथ साझ़ू, और सह आसा सदा लै ज़िन्दगी। तम्हैं करै इहअ तै कि ज़ेभै तम्हैं प्राथणां करे तेभै परमेशर थारी शुणें।
तिन्नैं भूतै किऐ तिंयां राज़ करनै आल़ै तिन्नें फौज़ा संघी तैहा ज़ैगा कठा ज़ेता लै इब्रानी बोली दी अरमगीदोन बोला। तैही बोला प्रभू ईशू इहअ “भाल़, मुंह एछणअ च़ोरा ज़िहै, परमेशर हआ तेऊ मणछा लै खुश ज़ुंण तेभै बिऊंतअ होए और आपणैं झिकल़ै बान्हीं होए डाहै दै, ताकि तिंयां नांगै नां होए और ज़ै तिंयां बागै खास्सै लोगा मांझ़ै बी डेओए तेभै तिंयां किछ़ू गल्ला दी शर्मिंदै नां होए।”