चौथे स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते सूरजा चा तीजा हेंस्सा, ते चाँदा चा तीजा हेंस्सा ते तारा चे तीजे हेंस्से उपर आफत आली, इठे तक कि वांचे तीजे हेंस्से मां अन्धारे हुती गेले ङिहां चे तीजे हेंस्से मां सोज़ले ना रेहले ते यूंही राती मां वी।
पेहले स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते लुहींया लारे मिड़ले आले ओले ते जाखते पैदा हुले, ते धरती उपर भुकाती ङिले गेले। ते धरती ची हेक तिहाई ब़लती गेली, ते दरख्ता ची हेक तिहाई ब़लती गेली ते सारे सावे खड़ वी ब़लती गेले।
ते मनु ऐ दर्शना मां घोड़े ते ओचे इसड़े सवार ङिसले, जाये कवच जाखते आलीकर लाल, ते नीले, ते गन्धक जिसड़े पीले कवच घाली आले हुते, ते वां घोड़ा चे ठोङ शेरा चे ठोङा आलीकर हुते, ते वांचे मुँहा महु जाखते ते धूंआ, ते गन्धक निकले पलते।
कांकि वां घोड़ा ची ताकत वांचे मुँहा ते पूंछा मां हुती, ऐवास्ते कि वांचीया पूंछा नाग़ा जिसड़ीया हुतीया, ते वां पूंछा चे मुँह वी हुते ते वांचे लारे वे दर्द पुचाते।