“ङेखा, तम्ही यां छोटा महु कानु वी तोच्छ ना जाणा, कांकि मैं तम्हानु किहे पला कि स्वर्ग़ा मां वांचे स्वर्ग़दूत माये स्वर्ग़ीय ब़ा नरीकारा चे मुँह सदा ङेखी।
कांकि प्रभु आप ही स्वर्ग़ा कनु उतरी ते ओ बेले ललकार, ते प्रधान दूता चा साङ सुणीजी, ते नरीकारा ची तुरही फूकली जई, ते जको मसीह मां विश्वास करने आले मरले, वे पेहले जीते हुती जाये।
यूहन्ना ची ओर कनु आसीया चीया सात कलीसिया चे नांवे: ओची ओर कनु जको छै ते जको हुता ते जको आणे आला छै, ते वां सात आत्मा ची ओर कनु जको ओचे सिंहासन चे सामणे छी,
ते जिसे बेले सातवें स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते स्वर्ग़ा महु इसड़ी तेज अवाज आऊं लाग़ली कि, “हमा जग़त चा राज़ हमा अम्चे प्रभु चा छै, ते ओचे मसीह चा हुती गेला, ते हमेशा तक यानिकि युगानयुग तक राज़ करी।”
बल्ति मैं स्वर्ग़ा मां बङा ते अचम्भे चा चैन्ह ङेखला, यानिकि सात स्वर्ग़दूत जाये कनु सात भांसलीया आफता हुतीया, कांकि वांचे हुती जाणे उपर नरीकारा चे गुस्से चा अन्त छै।
ते बल्ति मैं मन्दरा मां कानु ऊंची अवाजी मां वा सात स्वर्ग़दूता नु ईं केहते हुले सुणले कि, “जावा ते नरीकारा चे गुस्से चे सात मुंगर धरती उपर रेड़ती ङिया।”
जब मैं बल्ति ङेखले, तां आसमाना चे आधे मां हेक बाजा नु उङरते ते ऊंची अवाजी लारे ईं केहते सुणले, “वां तीन स्वर्ग़दूता ची तुरही ची अवाजी ची वजह जाये बजाणे हालि बाकि छै धरती चे रेहणे आला उपर हाय हाय हाय!”