पर आपणे भीतर ज़हड़ ना राखणे ची वजह कनु वे थोड़े ही ङिहां चे छी। ते जिसे बेले वचना ची वजह कनु वांचे उपर क्लेश जा परेशानी आवे, तां वे तुरन्त ठोकर खाती जई।
पर आपणे भीतर ज़हड़ ना राखणे ची वजह कनु वे थोड़े ङिहां वास्ते रिही, ऐचे बाद जिसे बेले वचना ची वजह कनु वांचे उपर क्लेश जा परेशानी आवे, तां वे तुरन्त ठोकर खाती जई।
पर जको कुई ओ पाणीया महु पिही जको मैं ओनु ङिही ओह बल्ति कङी तरसेला नी रिही। पर जको पाणी मैं ओनु ङिही ओचे महु हेक स्रोत बणती जई जको अनन्त जीवन तक उमड़ता रिही।”
कांकि सूरज उभरते ही तकड़ा चिटका पड़े ते खड़ सुखाती ङिये ते ओचे फूल किर्ती जाये ते ओची शोभा जती रिहे। यूं करती धनवान वी आपणे मार्ग़ा पर टुरते-टुरते धूड़ मां मिलती जाये।
ते ओ वांचीया आँखीया कनु सारी हींजवे लूथी गिही। ते ना ही ओठे कङी वी मौत हुवी, ते ना ङोख, ना रोवणे, ते ना दर्द हुवी। कांकि ये सारीया पुराणीया बाता हमा बीतती चुकलीया।”