1 जको सिंहासना उपर ब़ेहला हुता, मैं ओचे सज़्ज़े हाथा मां हेक किताब ङेखली जको भीतर ते ब़ाहर लिखली आली हुती ते वा सात मोहरा लाती कर बन्द करली गेली हुती।
ओचे हाथा मां हेक छोटी जा खुड़ली आली किताब हुती। ओणे आपणा सज़्ज़ा पग़्ग़ समुन्दरा उपर ते खब़्ब़ा पग़्ग़ धरती उपर मेहला।
जको ओचे उपर ब़ेहला, ओ यशब ते माणिक्य जिसड़ा चमके पलता, ते सिंहासन चे चारो-तरफ सावे मरकत जिसड़ा हेक मेघधनुष चमके पलता।
जिसे बेले वे जींये ओनु जको सिंहासना उपर ब़ेहला, ते जको युग-युग जीता छै, महिमा ते आदर ते धन्यवाद करे,
बल्ति मैं स्वर्ग़ा मां ते धरती उपर ते धरती चे तले ते समुन्दरा चीया सारीया सृजलीया आलीया चीजा नु, ते सब कोच्छ नु जको वांचे मां छी, ईं केहते सुणले, “जको सिंहासना उपर ब़ेहला ओचा ते मैमणे चा धन्यवाद ते आदर ते महिमा ते राज़ युगानयुग रिहो।”
ओणे आती कर ओचे सज़्ज़े हाथा कनु जको सिंहासना उपर ब़ेहला हुता, वा किताब गेहती गेली।
बल्ति मैं ङेखले कि मैमणे ने वां सात मौहरा महु हेक नु खोड़ले। ते वां चार जीते जींया महु हेके ची गाज जिसड़ी अवाज सुणली, “आ।”
ते पहाड़ा ते चट्टाना नु किहुं लाग़ले, “अम्चे उपर ढेती पड़ा ते अम्हानु ओचे मुँहा कनु जको सिंहासना उपर ब़ेहला ला, ते मैमणे चे गुस्से कनु लुकाती गे।
जिसे बेले मैमणे ने सातवीं मौहर खोड़ली, तां स्वर्ग़ा मां आधे घण्टे तक सन्नाटा हुती गेला।