ते विणे पूत पैदा करला जको लोहे चे ङण्ड लारे सारीया जातिया उपर राज़ करने आला हुता, ते विचे ब़ाल ओही बेले ब़ा नरीकारा चे गोढु, ते ओचे सिंहासन चे गोढु चती ते पुचाती ङिले।
बल्ति मैं आत्मा मां हुती गेला ते स्वर्ग़दूत मनु बरब्यान जग़हा मां गेहती गेला, ते ओठे मैं हेकी असतरी नु लाल रंगा चे ङरावणे ढौरा उपर ब़ेहले ङेखले, ऊं ढौर नरीकारा ची निन्दा चे नांवा लारे भरीले आले हुते। ते ओचीया सात ठोङीया ते ङस सींगे हुती।
नरीकारा ची आत्मा मां ओ स्वर्ग़दूत मनु हेक बङे ते ऊंचे पहाड़ा उपर गेहती गेला, ते पवित्र शहर यरुशलेम नु स्वर्ग़ा कनु नरीकारा चे सामणे कनु तले उतरते ङिखाणले।
ते जको सिंहासन उपर ब़ेहला हुता, ओणे केहले, “ङेखा, मैं सारे कोच्छ नवें करती ङिये पला।” बल्ति ओणे केहले कि ऐनू लिखती गे कि, “कांकि हा वचन विश्वास चे लायक ते सच्च छै।”
तब चौबीस प्राचीन सिंहासना उपर ब़ेसणे आले चे सामणे ढेती पड़े ते ओनु जको युग-युग जीता छै प्रणाम करे ते आपणे आपणे मुग़ट सिंहासन चे सामणे ईं केहते हुले नाखे पती,
बल्ति मैं स्वर्ग़ा मां ते धरती उपर ते धरती चे तले ते समुन्दरा चीया सारीया सृजलीया आलीया चीजा नु, ते सब कोच्छ नु जको वांचे मां छी, ईं केहते सुणले, “जको सिंहासना उपर ब़ेहला ओचा ते मैमणे चा धन्यवाद ते आदर ते महिमा ते राज़ युगानयुग रिहो।”