10 तब चौबीस प्राचीन सिंहासना उपर ब़ेसणे आले चे सामणे ढेती पड़े ते ओनु जको युग-युग जीता छै प्रणाम करे ते आपणे आपणे मुग़ट सिंहासन चे सामणे ईं केहते हुले नाखे पती,
बल्ति वे घरा चे भीतर गेले ते वाणे ओची आई मरियम लारे ब़ाला चे वी दर्शन करले ते वाणे ओनु मत्थे टेकले ते आपणा-आपणा थैला खोलती कर ओनु सोने, ते लोबान, ते गन्धरस ची भेंट चढ़ाली।
ते जको युग-युग जीता छै, ते जेह्णे स्वर्ग़ा नु ते जको कोच्छ ओचे मां छै, ते धरती नु ते जको कोच्छ विचे उपर छै, ते समुन्दरा नु ते जको कोच्छ ओचे मां छै, याहनु सृजले ओ नरीकारा ची कसम खाती कर स्वर्ग़दूता ने केहले, “हमा तां नेरी देर नी हुवी।
हे प्रभु दुधे कनु कूण नी ङरी? ते दुधे नांवा ची महिमा कूण नी करी? कांकि सेर्फ तु ही पवित्र छी, ते सारीया जातिया आती कर दुधे सामणे ङण्डवत करे, कांकि दुधे न्यां चे काम उजागर हुती गेले।”
जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।
ते सारे स्वर्ग़दूत, ओ सिंहासन ते प्राचीना ते चाहरी जीते जींया चे चुधारु भिले ले। बल्ति वे सिंहासना चे सामणे मत्थे टेकले ते नरीकारा नु ङण्डवत करती कर केहले,