10 तु माये सब्रा चे वचना नु थामले, ऐवास्ते मैं वी तनु परीक्षा ची वे घड़ी कनु बचाती राखी जको धरती उपर रेहणे आला चे परखणे वास्ते सारे संसारा उपर आणे आली छै।
का सौत्ते चे हेके ही मुँहा कनु मीठे ते खारे पाणी ये ङोनी निकली? हे माये भऊ, का अंजीर चे ब़ूटे कनु जैतून, जा तां बल्ति अंगूरा ची बल्ही मां अंजीर लाग़ सग़ी? यूंही खारे सौत्ते कनु मीठे पाणी ना निकल सग़ी।
मैं यूहन्ना जको तम्चा भऊ, ते ईशु मसीह चे क्लेश, ते राज़ ते सब्रा मां तम्चा भईवाल छै, नरीकारा चे वचन ते ईशु ची ग़वाही ची वजह कनु पतमुस चे टापू मां मनु भेज़ले गेले हुते।
ते धरती चे रेहणे आले लौक, वांचे मरणे लारे खुशी मनावे ते खौश निहाल हुती जाये, ते हेके ङुजे सनु भेंट भेज़े, कांकि जा ङोन भविष्यवक्ता ने धरती उपर रेहणे आला लौका उपर मुसीबत आणली हुती।
बल्ति मैं हेक नेरे स्वर्ग़दूता नु आसमाना चे आधे मां उङरते हुले ङेखले, जाये कनु धरती उपर रेहणे आला ची हर-हेक जाति, ते कोल्ल, ते भाषा, ते लौका नु सुणावणे वास्ते सनातन सुसमाचार हुता।
ये चैन्ह ङिखाणने आलीया दुष्टात्मा छी, जको सारे संसार चे राजा चे गोढु निकलती कर ऐवास्ते जई, कि वानु सर्वशक्तिमान नरीकारा चे ओ बङे ङिओ चे योद्ध चे वास्ते भेले करो।
जको ढौर तु ङेखले, ऊं पेहले तां हुते पर हमा कोनी, ते पताला महु निकलती कर विनाश मां ढी, ते धरती चे रेहणे आले जाई नांवे संसारा ची शुरुआत चे समय कनु जीवन ची किताबे मां लिखली कोनी गेली, ऐ ढौरा ची हा हालत ङेखती कर पेहले हुते ते हमा कोनी ते बल्ति आती जई, अचम्भा करे।
मैं दुधे कामा नु जाणे, ङेख, मैं दुधे सामणे हेक दरवाजे खोड़ले आले छै, जानु कुई बन्द ना कर सग़ी, दुधी सामर्थ थोड़ी जी तां छै, बल्ति वी तु माये वचना चा पालन करला ते माये नांवा चा इन्कार कोनी करला।
वाणे बङी अवाजी लारे साङ मारती कर केहले, हे मालिक, “हे पवित्र, ते सच्चा प्रभु, तु कब तक न्यां नी करे ते धरती चे रेहणे आला कनु अम्चे लुहींया चा बदला कब तक नी गिहे?”
जब मैं बल्ति ङेखले, तां आसमाना चे आधे मां हेक बाजा नु उङरते ते ऊंची अवाजी लारे ईं केहते सुणले, “वां तीन स्वर्ग़दूता ची तुरही ची अवाजी ची वजह जाये बजाणे हालि बाकि छै धरती चे रेहणे आला उपर हाय हाय हाय!”