ते जेह्णे वी घर, जा भावां नु, जा ब़ेहणीया नु, जा ब़ा नु, जा आई नु, जा ब़ाला-ब़च्चा नु, जा खेता नु माये नांवा वास्ते छोड़ती ङिले, ओनु साओ गुणा मिली, ते ओ अनन्त जीवन चा अधिकारी हुवी।
“ओचे मालिका ने ओनु केहले, ‘धन्न छी, हे आच्छा ते भरोसेमन्द दास, तु थोड़े मां भरोसेमन्द रेहला, मैं तनु घणीया चीजा चा अधिकारी बणावी। आपणे मालिका ची खुशी मां शामिल हो।’
“मैं राजा आपणे सज़्ज़े पासे आला नु किही, ‘हे माये ब़ा ची धन्न बन्दी, आवा, ओ राज़ चे अधिकारी हुती जावा, जको संसार चे शुरुआत कनु तम्चे वास्ते तियार करला आला छै।
जब ईशु उठु कनु निकलती कर मार्ग़ा मां जाये पलता, तां हेक बन्दे ओचे सनु द्रोड़ते हुले आले, ते ओचे आग़ु गोङे टेकती कर ओकनु पूछले, “हे उत्तम गुरु, अनन्त जीवन चा अधिकारी हुवणे वास्ते मैं का करे?”
ते मूर्तिया चे लारे नरीकारा चे मन्दरा चा का रिश्ता? कांकि अम्ही तां जीते नरीकारा चे मन्दर छिऊं, जिसड़े कि नरीकारा ने केहले, “मैं वांचे मां वास करी ते वांचे मां टुरता फिरता रिही, ते मैं वांचा नरीकार हुवी, ते वे माये लौक हुवी।”
बल्ति प्रभु किहे, कि जको वाचा मैं वां ङिहां चे बाद, इस्राएल चे घराणे लारे ब़ांधी, वा हा छै कि, मैं आपणी व्यवस्था नु वांचे मना मां नाखी, ते विनु वांचे दिला उपर लिखी, ते मैं वांचा नरीकार हुवी, ते वे माये लौक हुवे।
तम्ही बुराई चे बदले मां बुराई ना करा। ते ना गालीया चे बदले गालीया काढ़ा, पर ऐचे बदले आशीष ही ङिया। कांकि तम्ही आशीष चे वारिस हुवणे चे वास्ते हकारले गेले।
“जाये कान हो वे सुणती गिहो कि आत्मा कलीसिया नु का किहे पला। “जको जीतती जई, ओनु मैं लुकले आले मन्ने महु ङी, ते ओनु हेक चिट्टा पत्थर वी ङी, ते ओ पत्थरा उपर हेक नां लिखले आले हुवी, जानु ओचे गेहणे आले चे सिवाय नेरे कुई नी जाणी।
“जाये कान हो वे सुणती गिहो, कि आत्मा कलीसिया नु का किहे पला। “जको जीतती जई, मैं ओनु ओ जीवन चे दरख्ता कनु जको नरीकारा चे स्वर्ग़ लौक मां छै, फल खाणे नु ङी।
बल्ति मैं सिंहासन महु कानु ऊंची अवाजी मां हा केहते हुले सुणले कि, “ङेखा, नरीकारा चा डेरा लौका चे बीच मां छै, ओ वांचे लारे डेरा करी, ते वे ओचे लौक हुवे, ते नरीकार आप वांचे लारे रिही, ते वांचा नरीकार हुवी।