“प्रभु ची आत्मा माये उपर छै, ऐवास्ते ओणे कंगाला नु सुसमाचार सुणावणे वास्ते माया अभिषेक करला, ते मनु ऐवास्ते चुणले कि जको बन्धन मां छी वानु छुटकारे चा ते अन्धा नु सोज़ले मिलणे चा सुसमाचार चा प्रचार करे ते लताड़ले आला नु छुड़ावे।
ते वे चैला चे मना नु मजबूत करते रेहले ते हा उपदेश करते कि विश्वासा मां बणले रिहा, ते ईं केहते कि, “अम्हानु बङे क्लेश भोग़णे जरुरी छै नरीकारा चे राज़ मां जाणे वास्ते।”
ते हर हेक प्राथनाघरा मां जती कर मैं वानु ङण्ड ङिता, ते मसीह ईशु चे नांवा ची निन्दा करवाता, इठे तक कि गुस्से मां मैं पाग़ल हुती गेलता ते ब़ाहरु नेरा शहरा मां जती कर वानु वी सताऊं लाग़ला।
मैं तां पेहले निन्दा करने आला, ते सतावणे आला, ते अन्धेर करने आला हुता, तां वी माये उपर दया हुली, कांकि मैं अविश्वास ची दशा मां बिना सोचले समझले, ये कामे करली हुती।
मैं यूहन्ना जको तम्चा भऊ, ते ईशु मसीह चे क्लेश, ते राज़ ते सब्रा मां तम्चा भईवाल छै, नरीकारा चे वचन ते ईशु ची ग़वाही ची वजह कनु पतमुस चे टापू मां मनु भेज़ले गेले हुते।
मैं दुधे काम, ते दुधी मेहनत, ते दुधे सब्रा नु जाणे। ते ईं वी कि तु बुरे लौका नु ङेख ना सग़ी, ते जको आपणे आप नु प्रेरित किही, ते छी कोनी, वानु तु परखती कर कूड़े ङेखले।
“पर तम्हानु थुआतीरा चे बाकि लौका नु जितने ये शिक्षा नु ना मनी ते वां बाता नु जानु शैताना चीया गेहरीया बाता किही ना जाणी, ईं किहे पला कि मैं तम्चे उपर नेरा बोझ नी नाखी।
ङेख, मैं शैतान चे वे सभाआला नु दुधे वशा मां करती ङी जको यहूदी बणले ब़ेहले, पर छी कोनी बल्कि कूड़ मारी। ङेख, मैं इसड़े करी कि वे आती कर दुधे पग़्ग़ा उपर ढिये, ते ईं जाणती गिहे कि मैं दुधे लारे प्रेम राखला।