9 “जिसे बेले धरती चे राजा जेह्णे विचे लारे व्यभिचार करला, ते सोख-भोगला, जिसे बेले विचे ब़लणे चा धूंआ ङेखे, तां विचे वास्ते रोवे, ते छात्ती कोट्टे।
पर जवान बांढीया चे नां सहायता सूची मां ना लिखजा, कांकि वे जिसे बेले मसीह चे विरोध हुती कर सोख-विलास मां पड़ती जई, ते बीहा करने चाहवी।
ते वांचे दर्दा चा धूंआ हमेशा तक चवीता रिही, ते जको ओ ङरावणे ढौरा ची ते मूर्ति ची पूजा करी, ते जको ओचे नांवा ची मौहर लवावे, वानु रात-ङिओ चैन नी मिली।”
धरती चे राजा ने विचे लारे व्यभिचार करला, ते वे जको धरती उपर रिही विची व्यभिचार ची मदिरा मां मतवाले हुती गेले।”
ते ओचे ब़लणे चा धूंआ ङेखती कर रौल मचाती कर किहे, ‘किसा शहर ऐ बङे शहरा आलीकर छै?’
हे स्वर्ग़, ते हे पवित्र बन्दी, ते प्रेरित, ते भविष्यवक्ता, ओचे उपर आनन्द करा, कांकि नरीकारा ने न्यां करती कर तम्चा पलटा गेला।”
कांकि ओचे व्यभिचार ची भयानक मदिरा ची वजह सारीया जातिया ढेती गेलीया, ते धरती चे राजा ने विचे लारे व्यभिचार करला, ते धरती चे व्यपारी ओचे सोख-विलास चे बढ़ती ची वजह धनवान हुले।”
जितनी ओणे आपणी बढ़ाई करली ते सोख-भोगला, उतना ही दर्द विनु, ते ङोख ङिया, कांकि वा आपणे मना मां किहे, ‘मैं राणी हुती गेली, बांढी कोनी, ते ङुखा मां कङी वी नी पड़ी।’
बल्ति ङुजा वारी वाणे केहले, “हालेलुय्याह! ते विचे ब़लणे चा धूंआ युगानयुग तक यानिकि सदा-मदा उङरता रिही।”
ङेख मैं विनु बिमारी मां नाखे पला ते जको विचे लारे व्यभिचार करी अगर वे वी विचे सिरखरे कामा कनु मन नी फिरावे तां मैं वानु बङे क्लेशा मां नाखी।